تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
توی اتوبوس نشسته ام، بیرون را نگاه می کنم. همه جا شلوغه، داخل اتوبوس مردم مثل گوشتهای توی قصابی آویزانند و با هر ترمز به جلو و عقب می روند، سعی می کنند رو هم نیافتند. بیرون از اتوبوس ماشینها همه ایستاده اند و کالفه بوق می زنند و به هم بد و بیراه می گن. بچه را از روی زانوهایم، روی سینه ام می گذارم. اتوبوس می ایستد، و سعی می کنم از بین آن همه آدم پیاده بشوم. دل و روده ام به دهانم می آید، و بالاخره پیاده می شوم. حرفهای مادرم تو گوشم می پیچد: دخترم وقتی آنها می گن برو، چرا باید این همه خواری رو تحمل کنی و بمونی؟ خاله و مادرم دوره ام کرده بودند، یکی این می گفت یکی اون: این زندگی نیست که تو داری، بدی ما آدمها اینه که فکر می کنیم، آرام، آرام، مردن، بهتر از یک دفعه مردنه.
نشر اشاره
