تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات شورآفرین منتشر کرد:
به یاد دارم که در دورهی کارشناسی مشغول مطالعهی نمایی از «بدنام» (آلفرد هیچکاک، 1946) بودم که نمونه‌ی اعلای قدرت بیان در نورپردازی است: برداشت بلند آغاز سکانس دوم. آلیشا هوبرمن (اینگرید برگمن) که پدرش تازگی به خیانت علیه ایالات متحده محکوم شده، در حال برگزاری شبنشینی است. وقتی او و مهمانان مست می‌رقصند یا با هم حرف می‌زنند نوری یکنواخت و معمولی بر همه میتابد. با وجود این، کمی بعد توجه آلیشا به مهمان ساکتی در پیشزمینهی تصویر جلب میشود. این مردِ پشت‌به‌دوربین در لبهی نوری نشسته که بقیه را روشن کرده است. هنگامی که آلیشا او را مهمان ناخوانده می‌خواند یا وقتی تحسینش میکند، ساکت میماند. چیز زیادی از او نمیدانیم اما میشود تشخیص داد که این شمایل ضدنور متعلق به شخصیت اصلی مرد، یعنی کری گرانت، است. سازمان‌دهی نور، بازیگران و دوربین به مجموعهای از خوانشهای ضمنی راه میدهد. تصویر تیره و ضدنور کری گرانت طوری به‌نظر میرسد که انگار در سینما هستیم و او روی صندلی جلویی ما نشسته است. ما همراه با گرانت به نظاره مینشینیم، پشت او هستیم و چشمانداز مشترکی داریم. همچون گرانت در مستی و بیپروایی برگمن دقیق شدهایم اما نمیتوانیم در احوال گرانت مداقه کنیم.
فروشگاه اینترنتی 30بوک
نشر شورآفرین
