تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات پلات منتشر کرد:
می بینم که کتاب را گرفته اید مقابل چشمانتان و می گوئید -یا با خودتان و یا خطاب به همراهتان و یا هرگوش شنوای دیگری که آن دور و بر هست دیگر- این یارو دیگر کیست؟ من را می گویید چون دنبال یک اثر فاخر از یک نویسنده ی نام آشنای قدر قدرت و قوی شوکت یا ملکه ی جنایتی و یا خلاصه هر آدم صاحب نام دیگری می گردید، ولی خب خبری نیست. حالا با یک ژست روشنفکری خاص زیر لب نچ نچ می کنید و با هزار منت، چند سطری از پشت جلد کتاب را می خوانید تا بلکه دستگیرتان شود این یارو -یعنی من- دیگر کیست. می خواهم بهتان بگویم اگر شما اثری را که آن قدر قدرت های قوی شوکت از خودشان صادر کرده اند را نخوانید هم، چیزی را از دست نمی دهند. در حالی که کلی چیز برای از دست دادن دارند. در مورد ما گم نامان غیر قدر در امر نویسندگی که چیزی برای از دست دادن نداریم، باید بهتان بگویم چنانچه شما اثر صادره از ذهن ما را نخوانید همان نداشته هایمان را هم از دست خواهیم داد و امتیازاتمان منفی خواهد شد. حالا بگویید چرا فکر می کنید برای اثبات روشنفکری خودتان باید حتما بروید سراغ داستان هایی با شخصیت های آنچنانی؟
برای مثال حتما باید طرف روان پریش باشد یا دارای اختلال اضطراب فراگیر و یا دو قطبی؟ شاید هم ترجیح می دهید به اسکیزوفرنی حاد مبتلا باشد و یا حتی اختلالات روده ای که روی ذهن اثر می گذارد؟ یا اینکه با تبر زده باشد توی فرق سر یک پیرزن معلوم الحال و مخش را ترکانده باشد، تا بگویید عجب شخصیت فوق العاده ای دارد این داستان.
ببینید، من یعنی همان یارو، با خودم فکر کردم حالا که ملکه ها و پادشاهان قلم غرق شده اند توی دنیای تراژدی و گیرداده اند به شخصیت های مفلوک و عملی و پیچیده و پایان باز -که هیچ خوبیت ندارد پایان کار آدم باز باشد- خوب است که گمنام هایی چون من، بروند سمت آدم های ساده و بدون پیچیدگی های ذهنی عجیب و غریب. آدم هایی که دغدغه هایشان همین مسائل روزمره و ساده زندگی است.
آدم هایی که خیلی محجوب هستند و به همین دلیل هرگز پایان داستانشان را باز نمی گذارند. این شد که رفتم سراغ تهمتن. می خواهید بدانید تهمتن که بود و چه کرد؟
فروشگاه اینترنتی 30بوک
نشر پلات
