نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات نیماژ منتشر کرد:
در این کتاب، دکرو برای نخستینبار در جمع معاصرانش استانیسلاوسکی، کوپو، میرهولد و دیگر اصلاحطلبان (انقلابیون) اصلی تئاتر قرن بیستم ظاهر میشود. فرم هنریای که دکرو در طول عمر خود خلق کرد، کاملاً با آنچه قبلاً بهعنوان پانتومیم سنتی شناخته میشد، متفاوت است. او نه هنر صامت، بلکه هنر واقعی حرکت دراماتیک را توسعه بخشید. آموزههای دکرو و ریخت آثارش هنوز با شور و نشاط در میان نسلهای متاخر مورد توجه و تحصیل است. کتابها، مقالات و مطالعات پیرامون دکرو همچنین بهشکل فزایندهای درحالرشد هستند. این شاخصهای قوی نشان میدهند که نام او یک پاورقی رنگی در تاریخ تئاتر نیست، بلکه با گذشت سالها جای خود را در میان سرآمدان تحول تئاتر قرن بیستم باز کرده است.
دربارهی نویسنده:
اتین دکرو (1898-1991) بازیگر فرانسوی بود که در پایان نیمه اول قرن بیستم شیوه جدیدی از بیان تئاتری را ابداع کرد که به نام Mime Corporel نامیده می شد و تا حد زیادی باعث ایجاد رشته تئاتر میم شد.
فروشگاه اینترنتی 30بوک
کتاب اِتین دِکرو از سایت آمازون امتیاز ۳ از ۵ را دریافت کرده است.
اتین دکرو بیوگرافی و زندگینامهٔ بازیگر فرانسوی است که در پایان نیمه اول قرن بیستم شیوهٔ جدیدی از بیان تئاتری را ابداع کرد که به «کورپورال میم» یا «میم جسمانی» شهرت یافت و تا حد زیادی باعث ایجاد این رشته در تئاتر شد. در حالیکه پانتومیم در درجهٔ اول بر اندامها و سطوح بیرونی بدن تأکید میکند و بهخصوص تصاویر جذاب و سرگرمکننده را به تصویر میکشد، حرکات مایم جسمانی از عمیقترین قسمتهای بدن شروع میشود و سرگرمی و جذابیت در درجهی اول هدف قرار نمیگیرد. توماس لیبارت که در یک دورهٔ چهارساله تحت نظر این هنرمند تکنیک «میم جسمانی» را یاد گرفت و در طول یک دهه با او آشنا بود، در این کتاب مروری بر زندگی این هنرمند داشته و سخنان دکرو در مورد تکنیک میم جسمانی را تحلیل کرده است. این اولین کتابی است که در مورد هنر «میم جسمانی» نوشته شده است.
اتین دکرو خالق اصلی «میم جسمانی»، یک سبک انقلابی در تئاتر بود و دکرو را یکی از تأثیرگذارترین مبتکران در تئاتر مدرن میدانند. این کتاب دکرو را در جایگاه صحیح خود در میان اصلاحطلبان مهم قرن بیستم تئاتر قرار داد و یک منبع ارزشمند برای دانشجویان و دانشپژوهان رشتهٔ تئاتر و علاقهمندان به تکنیک «میم جسمانی» است.
«پدر اتین دکرو، ماری-ادوارد، یک بنّا بود که از محل زندگی خود هاوت سِووا به پاریس آمده بود، جایی که با آشپزِ خانهای که او را بهعنوان سرپیشخدمت استخدام کرده بودند، ازدواج کرد. دکرو در نوزدهم جولای ۱۸۹۸ به دنیا آمد. از پدر و مادرش به نیکی یاد میکرد اما پدرش را شخصیتی تعیینکنندهتر در اوایل زندگی خود میدید. وی نهتنها بنایی میکرد، بلکه غذا میپخت، او را حمام میکرد، هنگام بیماری از او مراقبت میکرد، موهایش را کوتاه میکرد، سالها او را هر دوشنبه به کافهکنسرت، نوعی سالن موسیقی میبرد. درحالیکه دکرو پس از خروج از اولین سیرکی که دیده بود، پنهانی گریه میکرد، پدر با صدایش قلب ناامیدش را نوازش میکرد. او پسرش را به دیدار خانوادهای از مجسمهسازان ایتالیایی برد و «من را به گفتوگوهای طولانی دربارهی عدالت و بیعدالتی تشویق کرد. در همسایگی ما، او تنها کسی بود که مانند پدرم فکر میکرد.» پدرم با حوصله برایم شعر میخواند... من به پدرم مانند تندیسی متحرک خیره میماندم.»
«دکرو در بیستوپنج سالگی آنقدر پول پسانداز کرده بود که بتواند یک سال بدون کارکردن زندگی کند. او که یکدهه را بهعنوان کارگر ساده گذرانده بود، میخواست زندگی کمتر فرسودهکنندهای بهلحاظ جسمی داشته باشد و تصور میکرد که بازیگری به او زمان لازم برای دنبالکردن علایق سیاسی را میدهد. دکرو در عالم سیاست و همچنین در دنیای تئاتر نیاز به تغییر و تصحیح لحن و لهجهی طبقهی کارگردی خود داشت و در روزگاری فاقد توسعهی الکترونیک، باید نزاکت و شمردگی در سخن و همینطور تجسم میآموخت. دکرو برای این منظور و برای آموختن در زمینهی بیان و صدا وارد مدرسهی ژاک کوپو شد، اما در عوض «بدن» را کشف کرد. کوپو، اولین معلم دکرو، بذر آنچه را کاشت که دکرو آن را طی زندگی حرفهایاش توسعه داد، یعنی آن مایم جسمانی یا کورپورال مایم نامیده شد.»
اتین دکرو هنرپیشهٔ فرانسوی در ۱۸۹۸ در پاریس به دنیا آمد و در ۱۹۹۱ درگذشت. او در مدرسهٔ «اکول دو ویو» تحصیل کرد و در آنجا به شدت به نمایش بدون کلام یا نوعی پانتومیم علاقهمند شد. این نمایش هنر بازیگری در سکوت از طریق حرکات مختلف بدنی برای بیان ایدههایی دربارهٔ یک موضوع است و تمرکز آن بر استفاده از اشیاء خیالی و بدن و صورت هنرمند بدون استفاده از نقاب است. او در طول فعالیت طولانی خود به عنوان بازیگر سینما و تئاتر، یکی از مطرحترین هنرمندان این سبک بود و از بدن انسان به عنوان ابزار اصلی استفاده میکرد. دکرو که در سال ۱۹۲۳ در تئاتر ثبتنام کرد به عنوان شاگرد چارلز دالین شروع به فعالیتهای جدیدی در صنعت پانتومیم کرد و بعداً یک سبک حرکتی اصیل و شخصی برای خودش ایجاد کرد که به «کورپورال مایم» یا «مایم جسمانی» شهرت یافت. حرکتهای پانتومیم مجسمه مانند او، مجسمههای رودن را به یاد مخاطبین میآورد. او یک روشنفکر و نظریهپرداز نیز بود و تمرینات بدنیاش تا حدی مبتنی بر چیزی بود که رقصندگان مدرن آن را «انزوا» مینامند؛ حرکتهایی که در آن بخشهای بدن در یک توالی مشخص حرکت میکنند و تا حدی برای حفظ تعادل بدن در این حرکات از علم فیزیک استفاده میشود. او حدود سال ۱۹۵۷ به نیویورک نقلمکان کرد و کلاسهای مختلفی را در این شهر برگزار میکرد. او قطعاتی را در تئاتر «کریکت» اجرا کرد که از جمله این قطعات میتوانیم به «کارخانه»، «درختان»، «تمام شهر کار میکنند» و «روح شیطانی» اشاره کنیم. دانشجویانش در آن زمان کسانی همچون استرلینگ جنسون، سونیا سونسون، مارجوری واکر و جول واکر بودند که پس از بازگشت دکرو به پاریس مدتی به تدریس کلاسها در نیویورک ادامه دادند. دکرو در ۱۹۶۲ به پاریس بازگشت و مدرسهٔ خود را در آنجا افتتاح کرد و تقریباً تا زمان مرگش در آنجا به تدریس پرداخت. اجراهای هنری دکرو که در طول سالها ایجاد کرده بود کاملاً با آنچه قبلاً به عنوان پانتومیم سنتی شناخته میشد متفاوت است.
کتاب اتین دکرو زندگینامهٔ هنرمند فرانسوی و خالق اصلی «میم جسمانی» و یکی از کاریزماتیکترین نوآوران تئاتر مدرن است که بهخاطر استفادهٔ پیشگامانهاش از بدن به عنوان ابزار اصلی بیان ایده بر روی صحنه به شهرت رسید. نویسنده که طی چندین سال با دکرو در زمینههای مختلف همکاری داشته است، در این کتاب زندگی این هنرمند را مرور کرده و مجموعهای از تمرینات عملی این تکنیک را ارائه کرده است که مقدمهای بر تکنیک میم جسمانی است. لیبارت در این کتاب از نقش محوری دکرو در توسعهٔ «میم جسمانی» صحبت کرده است و نشان میدهد که دکرو چگونه بر عملکرد تئاتر در قرن بیست و یکم تأثیر گذاشت.
• کتاب بیان بدنی بازیگر اثر هانری بوسو و کلود شالاگیه، دربارهٔ هنر تئاتر و بیان بدنی در این رشته است. نویسندگان در این کتاب مبانی نظری بیان بدنی را در کنار تمرینهای عملی گنجاندهاند که از نقطه نظر متدولوژیک از جامعیت و علمی بودن کتاب حکایت دارد. علاوه بر این، بهجز راهنماییهای عملی و تمرینات متنوع، بینش کاملی نیز از بدن عرضه کرده است که نهتنها دارای بعد تحلیل روانشناسی، بلکه تربیتی است.
توماس لیبارت مدرس «میم جسمانی» آمریکایی در ۱۹۴۴ به دنیا آمد. لیبارت به مدت چهار سال زیر نظر دکرو به تحصیل در این رشته پرداخت و به عنوان مترجم و دستیار تدریس با او همکاری داشت. او استاد تئاتر و هنرمند مقیم در کالج پومونای کالیفرنیا و ویراستار و سردبیر مجلهٔ «میم» است و تاکنون بیش از ۳۵ مقاله برای این مجله نوشته است. توماس لیبارت در زمینهٔ اجرای تئاتر «میم» به صورت بینالمللی فعالیت میکند و همچنین این رشته را تدریس میکند و به مدت یک دهه عضو هیئت تئاتر «یوجینو باربا» بوده است. او کارگاههایی را در موزهٔ طراحی زوریخِ اتریش برگزار کرده است. آثار لیبارت بیشتر در مورد تکنیک «میم جسمانی» است و ظهور و پیشرفت این رشته را در تئاتر مدرن نشان میدهند. او همچنین نویسندهٔ یکی از آثار استاندارد در رابطه با این رشته با عنوان «میم مُدرن و پُست مدرن» است که در این کتاب توضیح میدهد که چطور میم مُدرن در سالهای اخیر تبدیل به یک شکل هنری خلاقانه شده است و ریشهٔ آن به کجا برمیگردد.
نمایش کامل نقد و بررسی تخصصی
تلفن تماس: 67379000-021
ایمیل: info@30book.com
اواسط سال 1393 بود که چند تا جوان، صمیمی، پرانرژی و لبریز از ایده، بهعنوان یک دارودستهی تبعیدیِ کرمِکتاب دور هم جمع شدیم تا به رویای معرفی و فرستادن کتاب به دوردستترین کتابخوارهای ایران برسیم. ما نه عینک گرد میزنیم، نه سبیل بلند داریم (به جز یک مورد) و نه زیاد اهل کافه رفتنیم.
ما تیم بچهمعمولیهای 30بوک هستیم: ذلهکنندهی سرمایهگذارهای دستبهعصا، حامیان تمامعیار احمقانهترین و جسورانهترین ایدهها، و کَنهی حل غیرممکنترین مسئلهها. اگر جوانید (دلتان را میگوییم!)، یک جای خالی هم برای شما توی بوفه کنار گذاشتهایم. به دنیای 30بوک خوش آمدید!
© 1393-1403 | تمامی حقوق این سایت متعلق به فروشگاه اینترنتی کتاب و محصولات فرهنگی 30بوک می باشد.