تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
داستان حاجی مراد پس از مرگ تولستوی در سال 1912 منتشر شد، چون تولستوی نمی‌خواست در زمان حیات او انتشار یابد. موضوع داستان با عقاید و ایمان تولستوی مغایرت دارد. تولستوی مسالمت، گذشت و عطوفت را حلال مشكلات جوامع آدمی می‌دانست. باورش این بود كه خشونت و خونریزی، در هر شرایطی كه باشد، گرهی را نخواهد گشود. با خونریزی و كشتن به هر نام و عنوان ـ مجازات، قصاص، شهادت، حفظ نظم و قانون یا انتقام ـ مخالف بود. داستان حاجی مراد درباره زیبایی، عظمت، جذبه و ابهت شهادت است. می‌توان گفت تولستوی كه نگارنده‌ای به شدت یكتاپرست بود، بر حسب اتفاق گذارش به بتخانه‌ای می‌افتد و در آنجا با صنمی روبرو می‌شود كه استادی و مهارت بی‌نظیرش در صورتگری نمی‌گذارد كه او از زیبایی صورت صنم در گذرد: داستان را نوشت ـ صورت را آفرید، اما اجازه نداد آن را نشر كنند ـ یا در نمایشگاه آثار او عرضه كنند.
نشر کتاب پنجره
تولستوی و حاجی مراد ؟ شوخیه احتمالا