تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
بدو بدو پلههای دانشکده را دو تا یکی بالا میروم میدانم راضیه الان منتظرم. با عجله راه میروم، داخل راهرو با یکی دو تا از بچهها برمیخورم. ـ چهطوری؟ بدو راضیه چندبار از هر کداممان سراغت رو گرفته. از دست خودم لجم میگیره. باز خواب موندم. راضیه را میببینم. در حالیکه به سمتش میروم ، وسط راهرو ایستاده. ـ الهی بمیری از دستت ارحت بشم من، آخه این همه دیر؟! ـ ببخشید راضی جونم الهی فدات شم چادرت رو جمع کن الان اگه حاجآقا اینجا بودند هم اینطوری مثل الان چادرت روی سرت بود؟ اگه گلهِگیات رو به حاجخانم نکردم. حالا یه دفعه دیر شد مگه چی شده؟! ـ نیکرو واقعاً رو داری؟! دو ساعت اینجا منتظرم زیر پام علف سبز شده. ـ کو کجاست من که عاشق سبزه و علفم میدونی که؟ ـ آره میدونم چه گوسفندی هستی تو. ـ بیتربیت مؤدب باش. ـ حرف نزن! بیا جلو ببین چه ساعتی و چه روزهایی رو انتخاب میکنی. ـ من که به نانین و مینا گفتم کلهی سحر کلاس برندارید تا دیروقت هم طول نکشه.
نشر پرسمان
