تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات آوای مکتوب منتشر کرد: به نظر بسیاری از منتقدین، میخائیل باختین یکی از بزرگ‌ترین نظریه‌پردازان ادبیات در قرن بیستم است. دامنه تاریخی نوشته‌های او و اوضاع سیاسی زمانه نگارش آن‌ها (به ویژه سرکوب سیاسی دوره استالین) از باختین یک فیلسوف اجتماعی حائز اهمیت ساخته‌اند. در اواخر دهه 1920 وی رساله «بوطیقای داستایفسکی» را نوشت که در سال 1929 منتشر شد. دغدغه اصلی باختین وضعیت و جایگاه ژانر ادبی است؛ گرچه وی در قالب نظریه تاریخی و فرهنگی به این مسئله می‌پردازد. از نظر باختین ژانرهای ادبی را تنها با در نظر گرفتن فقدان بشریت طبیعی می‌توان درک کرد. در طبیعت ما در وحدتی از روابط جنسی و زندگی خانوادگی، مرگ و زندگی، تغذیه، دفع، فصل‌های طبیعی و ریتم‌های طبیعی بدن زندگی می‌کنیم. مطالعه ژانر ادبی بر فرض از دست رفتن این حالت و تلاش برای بازگرداندن آن مبتنی است. ژانرهای ادبی بر محتوای فرهنگ در صورت نمادین تمرکز دارند. فقدان حالت طبیعی به واسطه تفاوت در صورت‌های زمان و مکان بیان می‌شود، و صورت بنیادین زمان و مکان کرونوتوپ است. صورت‌های فولکوری‌تر ادبیات ویژگی‌های اسطوره‌ای- که به واسطه قید و بندهای بهنجار محدود نشده است و گرایشی کاملا افزایشی نسبت به زبان دارند که در آن بخش‌های مختلف بدون هیچ محدودیت یا منطق وحدت‌بخشی گردآوری می‌شوند. در این سطح که انطباق و هماهنگی بیش‌تری با طبیعت وجود دارد، با چکامه‌های روستایی درباره هماهنگی‌ها و یکپارچگی‌ها طبیعت مواجه می‌شویم. از نظر باختین حیاتی‌‌ترین لحظات در ادبیات، به آثاری در فرهنگ عامه مربوط می‌شود که این انتزاع‌ها و سلسله مراتب‌ها را به چالش دعوت می‌کند. پارادایمی که در این‌جا باختین از آن استفاده می‌کند رمان‌های فئودور داستایفسکی است که از نظر او به منظور به چالش کشیدن سلسله مراتب‌های زیبایی شناختی از فرهنگ عامه استفاده می‌کنند. رمان‌های چند آوایی داستایفسکی خود ریشه در کارناوال آسایی دارد. فروشگاه اینترنتی 30بوک
