تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
یك‌جور دلتنگی غریب به دلم چنگ انداخته بود؛ هر وقت عمو مسعود با چشم‌های مهربان و دوست‌داشتنیش این‌طور نگاهم می‌كرد دلم ضعف می‌رفت و لبریز از محبت می‌شدم. عموی دوست‌داشتنی و سراپا همه خوبی با یك دنیا عطوفت رو به من كرد: - سحر جان، تا پدرت زنده بود من حرفی نزدم و براش احترام، قائل بودم. ولی ای كاش ساكت نمیموندم، میدونم اشتباه كردم! آخه احترام برادر بزرگ واجبه. حالا می‌خوام اشتباهمو جبران كنم. تمام سرمایهی پدرتو، برادرات به باد فنا دادن. از اولم منصور، پسراشو لاابالی و بی قید بار آورده بود درست مثل خودش خوشگذران و باری به هر جهت! ولی تو، دختر عزیزم برام یك چیز دیگهای، همیشه مثل دختر نداشتم بودی و هستی. می‌خوام تا زندهام خوشبختیتو ببینم. دیگه هر چی دربه‌دری كشیدی بسه عمو! حالا خودم مثل شیر پشتت وایستادم، تا خدا بهم اجازه‌ی موندن تو این دنیا رو بده همه جوره حمایتت میكنم؛ پس روی شرطی كه گذاشتم فكر كن چون به خاطر خودت این كارو كردم.
نشر پرسمان
