درباب دوستی (جستارها)(2)

عمده ی آنچه فرزند را به پدر می پیوندد قدرشناسی است. دوستی به گفت و شنود زنده است که نمی شود میان پدر و فرزند پا بگیرد، بس که نابرابرند و تازه اگر بشود خدشه ای است بر امر طبیعت. زیرا نه پدر می تواند اندیشه های نهان خویش را نزد فرزند بازگوید و‌ نه فرزند می تواند یکی از نخستین شرط های دوستی را که نقد کردن و هشدار دادن است برابر پدر خود به جا بیاورد.