روان شناسی از دیدگاه واقع گرایی

از ديرباز هم فلاسفه در اين پهنه به پژوهشگري مي پرداختند تا رمز و راز خردورزي و بنيادهاي هويت و شخصيت انساني را بشناسد و هم پزشکان آن را کاوش مي کردند تا از اسرار پيدايش بيماري هاي رواني آگاه شوند و سلامت انسان را پاسداري کنند. روانشناسي همچون قلمروي از فلسفه و روانپزشکي به مثابه بخشي از دانش پزشکي، به موازات يکديگر تکوين يافته اند. در اين بستر، تاليف استاد دکتر اميرحسين آريان پور (1380-1303)، فيلسوف دانشمند و جامعه شناس ايراني، در قلمرو و روانشناسي نه پديده اي استثنايي، بلکه عين قاعده است. آنچه در اين ميان شگفت انگيز مي نمايد، آنست که اين انديشمند توانا، طي نخستين کوششي که در ايران معاصر به مغز و قلب او انجام گرفته، توانسته است به اتکاي داده هاي علمي روزگار خويش، نظام روانشناسي علمي، با انسجام و فراگيري بپردازد که نه تنها با نمودارهاي روانشناسي کلاسيک، بومي و ملي ما هماهنگ است، بلکه با کارآمدترين نظامهاي روانشناسي که پيش يا پس از آن در سطح آکادميک بين المللي فراهم آمده اند نيز برابري مي کند. اين کتاب مجموعه اي از هفت مقاله به قلم استاد دکتر اميرحسين آريان پور است که در سالهاي 1355-1351 خورشيدي در مجله روانشناسي ايران به چاپ رسيده اند. به نظر مي آيد استاد موفق شده اند مهم ترين دريافت هايي را که بايد براي پرداخت يک نظام روانشناسي منسجم توضيح داده شوند، مورد بحث قرار دهند.