انتشارات ني منتشر کرد:
نوشتن به زندگي شور و روشني مي بخشد. علت اصلي نوشتن، بيش تر آن است که نويسنده نمي تواند ننويسد. اين خاطره هاي رسته از فراموشي که ساليان سال در کنه ذهن من خفته بود، در پيرسالي به خلجان درآمد و خود خود را نويساند. نوشتن در اين حال بيش تر گوش دادن بود تا سخن گفتن و دستاورد هم، چنان که خواهيد ديد، يکسره مکاشفه است و بدون موعظه و مبالغه. نويسنده به جاي آن که چيزي بينديشد، درباره ي چيزي که مي انديشد مي نويسد. ندانسته اي به قلم نيامده، اما دانسته ها هم، به دلايل آشکار، همه به قلم ننشسته ـ که جاي تأسف است.
آن چه نوشته شده، به هر صورت، در هشتادوچند سال عمر بر نويسنده گذشته است، و اي بسا که او در اين بازنگري به گذشته، ناخودآگاه مي خواسته خود را بهتر بشناسد... مگر نه که آفتاب به لب بام رسيده؟
حسن کامشاد پژوهشگر ادبي و مترجم، در سال 1304 در شهر اصفهان به دنيا آمد. تحصيلات اوليه را در دبييرستان ادب اصفهان گذراند و با ورود به دانشکده حقوق دانشگاه تهران کارشناسي حقوق گرفت. پس از فارغ التحصيلي به جنوب رفت و در شرکت نفت مشغول به کار شد. پس از آن، مدتي به دعوت دانشگاه کمبريج به تدريس زبان فارسي در اين دانشگاه پرداخت و هم زمان با تدريس، تحصيلات خود را ادامه داد و موفق به اخذ مدرک دکتري ادبيات فارسي از دانشگاه کمبريج شد. پس از فارغ التحصيلي به عنوان استاد زبان فارسي در همان دانشگاه به تدريس پرداخت. او همچنين استاد مدعو دانشگاه کاليفرنيا بوده است.
فروشگاه اينترنتي 30بوک
شاید بپسندید
از این نویسنده
