لالایی برکه

انتشارات صدای معاصر منتشر کرد:
ستار توانم را بیشتر کرد، آن وقت که فریاد زد:
برکه، بدو! در رو! جون ستار بدو!
مرا به جان خودش قسم داده بود، جانی که جانم را برایش می‌دادم؛ اما مگر می‌شد او را آنجا جا گذاشت و رفت؟! مگر می‌شد او را با آن دیو صفتان رها کرد و رفت؟! نمی‌دانم می‌شد یا نه، اما بی‌اختیار و از روی ترس تنها می‌دویدم و می‌دویدم و آن زمین ناهموار و پر از سنگ و خار و خس و خاشاک، مانع از قدرتم می‌شد و انرژی‌ام را به تحلیل می‌برد. وقتی پایم به سنگی گیر کرد و زمین خوردم، شکست را پذیرفتم؛ خوب می‌دانستم تمام خواهم شد.
فروشگاه اینترنتی 30بوک