مرغان به سوگ می روند

انتشارات فروزش منتشر کرد:
این راه به پاسین می‌رود
می‌چرخد و آن‌جا که نباید می‌رود،
غریبی این‌جا مرده است
مرغان به سوگش می‌روند... ً

ـpasin ‌یکی از مناطق اطراف شهر ارزروم ترکیه است که قلعه‌ای نیز به نام پاسین‌ها در این منطقه وجود دارد. منظور پاسی در این ترانۀ محلی به‌احتمال‌زیاد به معنا را صعب‌العبور و یا راه بی‌برگشت است...
« مدت‌ها بود که دیگر ندای درونم را نمی‌شنیدم. به خاطر همین ماه‌ها بود که حتی یک سطر هم ننوشته‌بودم و بی‌جهت پشت میزم نشسته و مانده‌بودم. در واقع اصلاً نمی‌دانستم چه غلطی باید بکنم. اما بعد احساس کردم ندای درونم از دور به من خیره شده و من در صدد برآمدم تا با زبانی ساده و با حرکاتم کاری کنم که خیال کند او را فرامی‌خوانم، به‌همین‌سبب خودنویس سرمه‌ای‌ام را از جعبه بیرون آوردم، سرش را باز کردم و آرام جوهر را به مخزنش کشیدم، برای اینکه مطمئن بشم که کاملاً پر شده یا نه دستم را بالا بردم و نگاهش ‌کردم و بعد در حال نگاه کردن آن را به‌سمت پنجرۀ سمت چپم گرفتم. بعدش برگشتم و خودنویس را مقابل سفیدی دفتری که ماه‌ها در مقابلم باز مانده بود، گرفتم...»
در این راه بی بازگشت با حسن علی توپتاش همراه شوید. حسن علی توپتاش (زاده 15 اکتبر 1958) رمان‌نویس برجسته با داستان‌کوتاه‌های ‌خواندنی‌اش در ترکیه مطرح شده است. نخستین کتاب داستان کوتاه وی به نام Bir Gülüşün Kimliği(هویت یک خنده) در سال 1987 منتشر شد. یلیدز اِجوویت، محقق مطرح ترکیه او را «مدرنیستِ پست مدرن» می‌داند و او را كافكای ادبیات ترکیه‌ می‌نامد.
فروشگاه اینترنتی 30بوک