نبرد خدایان (3)(مرگ خدایان)

انتشارات موج منتشر کرد:
نمی‌‌‌‌‌‌‌‌دانست چه اندازه، اما بسیار گشت تا سرانجام آن را دید. تندیس مردی ایستاده از سنگ درخشان. تنها بود و بر گردش کوه‌‌‌‌‌‌‌‌واره‌‌‌‌‌‌‌‌هایی از فراموش‌‌‌‌‌‌‌‌شده‌‌‌‌‌‌‌‌ها. به‌‌‌‌‌‌‌‌سوی تندیس رفت. دودل بود. چه باید می‌‌‌‌‌‌‌‌کرد. بر گرد تندیس چرخی زد. چه کسی آن را به آنجا آورده بود؟ کدام پلید خواسته بود این نیک‌‌‌‌‌‌‌‌خدا فراموش شود؟ دستانش را دراز کرد. دستش بر تندیس کشیده شد که همه چیز دگرگون شد. آسمان تیره‌‌‌‌‌‌‌‌تر شد. بانگ خروشی در آسمان پیچید. انگار همه چیز در برابر چشمانش زنده می‌‌‌‌‌‌‌‌شد. پسری را در زنجیر دید که پیش می‌‌‌‌‌‌‌‌آوردندش. همه‌‌‌‌‌‌‌‌چیز سایه وار بود... تیغی به بالا رفت و پایین آمد... سر پسر جدا شد...
آنگاه در پیشگاه دیوی سر بر خاک نهاده بود. چنان پیشانی به خاک و آستان دیو نهاده بود که انگار خدای آرزوها را پرستش می‌‌‌‌‌‌‌‌کند... دیو پیش می‌‌‌‌‌‌‌‌آمد. جادوگری سیاه در پی آن بود... افسون مرگبار خویش را می‌‌‌‌‌‌‌‌خواند... اژدهایی آتشین سر بر آورد... همه‌‌‌‌‌‌‌‌جا را به آتش کشید... دیو به تاخت درآمد... همه را پاره پاره می‌‌‌‌‌‌‌‌کرد... ده‌‌‌‌‌‌‌‌ها تن کشته شده بود... باید این خدا و این تندیس فراموش می‌‌‌‌‌‌‌‌شد.
شاید دیگر خونی ریخته نمی‌‌‌‌‌‌‌‌شد. افسون را خواند. این تندیس باید رها می‌‌‌‌‌‌‌‌شد... باید فراموش می‌‌‌‌‌‌‌‌شد... باید از یادها می‌‌‌‌‌‌‌‌رفت...
این خدا و شاید همۀ خدایان باید فراموش می‌‌‌‌‌‌‌‌شدند... باید می‌‌‌‌‌‌‌‌مردند...
او مرگ خدایان را می‌‌‌‌‌‌‌‌خواست...
فروشگاه اینترنتی 30بوک