در حال کندن پوست پیاز

انتشارات نگاه منتشر کرد :
سال دو هزار و شش، وقتي گونتر گراس، نويسنده‌ي معروف آلمان و خالق رمان مبهوت کننده‌ي «طبل حلبي،» و برنده‌ي جايزه‌ي ادبي نوبل، به گذشته‌اش نگريست، عنوان اتوبيوگرافي‌اش را گذاشت: «در حال کندن پوست پياز.» کتابي که بر خلاف چيزي که در اولين نگاه فکر مي‌کردي، جنجال برانگيز شد – مخصوصا بعد از ترجمه به انگليسي. گونتر گراس در اين کتاب اعتراف کرده که با تمام وجود، در کودکي و نوجواني عضو «سازمان جوانان جزب نازي» بوده و بعد‌ها، در اواخر جنگ و در حدود شانزده ساله‌گي، به عنوان سرباز «اس‌اس» به جنگ رفته است: «... که اگر همه عهد خود را بشکنند، ما عهد خود را نخواهيم شکست ...» سوگندي که در سرماي زمستان خورده شد. گونتر گراس، مسافري خسته است که برگشته تا به گذشته‌اش بنگرد: بعد از عبور از جاده‌يي طولاني و گذر از پيچ‌هايي عجيب، پرتگاه‌ها و تنگ‌نا‌ها. از کودکي‌اش شروع مي‌کند و در يازده فصل، تا جايي پيش مي‌رود، که اولين رمان، و مهم‌ترين اثرش، «طبل حلبي» را دارد منتشر مي‌کند. و بعد ... بعد ديگر مهم نيست. هر چيزي که اتفاق افتاده مال همان سال‌هايي است که گراس کورکورانه طرفدار نازي‌ها شد. اسير آمريکايي‌ها، چند سالي در اردوگاه ماند. آزاد شد و کارگر معدن. بعد خانواده‌اش را پيدا کرد. سنگ‌تراش شد. به آکادمي رفت و مجسمه‌سازي آموخت. نقاش شد. شاعر شد. و رمان‌نويس ... سفر گراس از جهالت و آشفته‌گي تا رسيدن به آرامش و شهرت. او کم‌کم ياد مي‌گيرد تا چه‌گونه زنده‌گي کند. چه‌گونه کار کند. و در فرم‌هاي هنري مي‌گردد تا به واقعيت نهفته‌ي دروني‌اش برسد: نوشتن. اول از شعر شروع مي‌کند. وقتي شعر‌هايش موفق مي‌شوند (يکي از شعر‌هايش در سيصد و پنجاه هزار نسخه منتشر مي‌شود) کار نوشتن را (به جاي مجسمه يا نقاشي) دنبال مي‌کند. و آخر سر به رمان مي‌رسد: فرم هنري‌اي که او را به بلند‌بالاترين مرتبه‌ها، نوبل ادبيات و ترجمه‌ي آثار به تقريبا تمام زبان‌هاي زنده و مهم دنيا مي‌رساند. گونتر گراس حرف‌ها براي گفتن دارد و زنده‌گي‌ نامه‌اش، اداي احترامي است به گذشته، به راه دشواري که طي شد؛ به پيازي که پوست گشت
فروشگاه اینترنتی 30بوک