یک سال بعد

انتشارات مرکز منتشر کرد:
آن ویازِمسکی در ادامۀ شرح آشنایی‌‌‌اش با ژان لوک گدار -در کتابِ ایام آموختن- حالا در اینجا، یک سالی بعد از آن ایام، از زندگی مشترک و فعالیت سینمایی‌‌‌شان می‌‌‌گوید، از زمانۀ پرتلاطم 68، و حضور در جنبش دانشجویی و اعتصاب‌‌‌های سراسری، راوی با شرح حضور اجتماعی، از حفظ فردیت و جایگاه خود در جامعه غافل نمانده است. شالودۀ زندگی زوجِ داستان و رویدادهای اجتماعی مرحله به مرحله توأمان شکل می‌‌‌گیرد. ویازِمسکی با پایبندی به اصل واقع‌‌‌گرایی در سبک و زدودن لایه‌‌‌های رمانتیک، در اینجا علاوه بر اندوخته‌‌‌های ادبی، از آموخته‌‌‌های سینمایی‌‌‌اش در ساختار روایت، مشخصاً در تقطیع و توالی‌‌‌ها و نیز از عامل صدا، بهره برده است.
ویازِمسکی در عرصۀ سینما یکی از نمونه‌‌‌هایی بود که با الگوهای رایج جنسی سنخیتی نداشت، ابژۀ تولید میل نشد. در تآتر هم روالی خاص خود داشت، گزیده کار بود، نقش‌‌‌آفرینی‌‌‌اش در پانته‌‌‌زیله (اثر هنریش فون کلایست) به یادماندنی است. همکاری‌‌‌اش با گدار در سال 1971 با فیلم امن و امان [همه‌‌‌چیز روبه‌‌‌راهه] پایان گرفت، فیلم یک سال بعد (1972) به نمایش درآمد، و در همان سال از هم جدا شدند.
ویازِمسکی بعد از دوره‌‌‌ای پریشان احوالی، در سال2017 به علت ابتلا به سرطان از دنیا رفت.
فروشگاه اینترنتی 30بوک