کوزای یاغی

انتشارات شانی منتشر کرد:
پدربزرگم «ماماتُو» قدی بلند، چهره‌‌‌‌‌‌ای سرد و جسور و پُر از چین و چروک داشت. ریش‌‌‌‌‌‌های قرمز مسی‌‌‌‌‌‌اش صورت پُر خطوطش را می‌‌‌‌‌‌پوشاند. او زمانی در کوه‌‌‌‌‌‌های «اِلبِستان»، «آدیامان» و «هالُف» یاغی‌‌‌‌‌‌گری کرده بود و به همین دلیل از گذشته‌‌‌‌‌‌ی خود اصلاً حرفی به میان نمی‌‌‌‌‌‌آورد. اغلب می‌‌‌‌‌‌گفت:
«خون فراموش نمی‌‌‌‌‌‌کند!»
همین جمله کفایت می‌‌‌‌‌‌کرد تا از گذشته‌‌‌‌‌‌ی خود حرفی به میان نیاورد و در بین آدم‌‌‌‌‌‌ها رفت و آمد نکند. گاهی می‌‌‌‌‌‌گفت:
«اگر کسی گذشته‌‌‌‌‌‌ی مرا بداند مجبود می‌‌‌‌‌‌شوم با زبان باروت با او حرف بزنم.»
...
فروشگاه اینترنتی 30بوک