تمساحی زیر پوستم

انتشارات چشمه منتشر کرد:
کاش می‌توانستم، کاش می‌توانستم درباره‌ی حباب آبی چیزی نگویم، حباب آبی‌ای که از توی قاب‌عکس بزرگ روی دیوار می‌زند بیرون. توی عکس فقط من هستم و دریا. دریای جنوب آن‌قدر آبی است که حباب، بدون این‌که کسی شک کند، خودش را توی آن استتار کرده است. حالا اما مثل تصویری سه‌بُعدی یواش‌یواش از آن جدا می‌شود و می‌آید طرفم و برعکسِ حباب قرمز، که وحشیانه حمله کرد، به‌نرمی دریچه‌اش را باز می‌کند و مرا می‌بلعد... بیست و پنجم اسفندِ هشت، نُه یا ده سال پیش است؛ از آینه‌ی ماشین تسبیح سیاهی آویزان است که وقتی میدان تجریش را دور می‌زنیم شروع می‌کند به رقصیدن. دست من روی دنده، زیر دست اوست. شیشه را می‌کشد پایین و می‌گوید «به همین زودی هوا داره گرم میشه.» نزدیکی‌های خیابان دولت، وقتی فقط پانزده ثانیه مانده چراغ سبز شود، سرش را بر می‌گرداند طرف من، چند لحظه خیره می‌شود به صورتم و دوباره زُل می‌زند به روبه‌رویش. بعد چراغ سبز می‌شود، دنده را می‌گذارد یک و تیک آف می‌کشد.
فروشگاه اینترنتی 30بوک