تاریخ جهان (رنسانس ایتالیا)

مردم به رنسانس که فکر مي‌کنند، به ياد نمازخانه سيستين ميکلانژ (ميکلانجو)، موناليزاي لئوناردو داوينچي، و تعداد زيادي نقاشي‌ها، مجسمه‌ها و ساختمان‌هاي عظيم ديگري مي‌افتند که در اواخر قرن پانزدهم و اوايل قرن شانزدهم در ايتاليا آفريده شد. گرچه اين هنرمندان بزرگ و آثارشان به راستي مظهر اوج اين عصرند، اما رنسانس صرفاً انقلاب هنري نبود. در طول چندين قرن (تقريباً از 1375 تا 1625) در تمام وجوه زندگي انسان در اروپا تغييرات چشمگيري صورت گرفت. مردان و زنان عصر رنسانس شاهد بودند که در همه عصرها، از روش کسب و کار مردم گرفته تا شيوه سياست‌ورزي و اسلوب بناي خانه‌هايشان، نو دارد به سرعت جانشين کهنه مي‌شود. تمايل به ايجاد تغييرات در ايتاليا آغار شد و به مدت حدود يک قرن (تقريباً از 1375 تا 1475) پديده‌اي کاملاً ايتاليايي بود. از آنجا که ايتاليا در محل تلاقي اروپاي شمالي، آفريقا، و آسيا واقع شده بود، به ديگِ در هم جوشِ عقايد و آراي فرهنگ‌هاي بسيار متفاوت تبديل شد. ايتاليايي‌ها از اروپاي شمالي، به ويژه فرانسه، سبک‌هاي ادبي و موسيقايي را به وام گرفتند که آن‌ها را با ذوق و سليقة خود سازگار کردند.