گفتاری پیرامون ادبیات دراماتیک

انتشارات روزبهان منتشر کرد:
«دنی دیدرو» متولد 5 اکتبر 1713 در شهر لانگر فرانسه، فیلسوف، رمان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، نظریه‌پرداز، دانشنامه‌نویس _سردبیر و مسئول گروه تدوین‌کننده دانشنامه یا «فرهنگ ِمستدل دانش، هنر و پیشه‌ها» با همکاری بزرگانی همچون «ژان ژاک روسو» و «ولتر» _ یکی از متفکران بزرگ و تاثیرگذار قرن هجدهم میلادی است. او چنان مُهر خود را بر شیوهٔ اندیشه و تفکر کوبید که او را یکی از فیلسوفان روشنگر عصر روشنگری می‌دانند. بدیهی است که هر یک از متفکران این دوره، در تدوین، استحکام و درخشش علم، صنعت و هنر نقشِ به‌سزایی دارند. همکاری و همفکریِ آن‌ها _که نتیجه‌ٔ مراودت، بحث‌ها، نقد و جدال و بررسی‌های بی‌شماری است _ به خروج اروپا از عقاید قرون ِ وسطایی و ایجاد تحولی شگرف در پیشرفت جامعه بشری منجر شد. از آثار او می‌توان به «ژاک قضاوقدری و اربابش»، «برادرزاده رامو»، «نامه‌ای دربارهٔ نابینایان برای استفادهٔ آنان که می‌بینند»، «نامه‌ای دربارهٔ کرولال‌ها برای استفادهٔ آنان که می‌شنوند و حرف می‌زنند» و «گفتاری پیرامون ادبیات دراماتیک» اشاره کرد.

از مقدمهٔ «پرویز احمدی‌نژاد» مترجم کتاب:

برای درام مدنظر دیدرو، تماشاگران منتخب، طبقه مرفه و جامعه بورژوایی و افراد فرهیخته کافی نبود. او میخواست طیف وسیعی از طبقات مختلف مردم را به تئاتر بکشاند و برای این منظور، قصد داشت موقعیت‌های گوناگون اجتماع و روابط خانوادگی را وارد موضوع‌های درام اخلاقی کند؛ موضوعاتی مانند ازدواج، شرافت، ثروت، شایستگی، حقیقت، خودکشی، متانت و.. او از فضای کوچک و محدود صحنه دو سالن تئاتر موجود در پاریس انتقاد می‌کرد و برای حرکت و بازی واقعی بازیگران، به منظور ایجاد صحنه‌های گوناگون و ساختن «تابلو»های وسیع، به فضای صحنه‌ای گسترده‌ای احتیاج داشت تا صحنه‌های نمایش بسیار واقعی‌تر به نظر برسند. درضمن، صحنه درام باید امکان نمایش هم‌زمانِ مکان‌های مختلف را داشته باشد.
فروشگاه اینترنتی 30بوک