حوالت تاریخی ایران

انتشارات پرسش منتشر کرد:
انسان آواره، نه در روح وطن می تواند داشت و نه در عشق، پس از آنکه از خاک بریده و نسبتش با آسمان منقطع شده است. انسان در بیمارستانی و بی اصالتی، گوهر خویش پدید تواند کرد و نه از عالم پوچی بیرون می تواند شد، همچنان که حقایق را فرادید نمی‌تواند داشت.
اما، از همه دردناکتر و ظالمانه تر، غریب بودن در وطن خویش است و آن وقتی است که در یک جامعه زوال یافته، میان فرد اصیل و گروه مردم همدلی و همزبانی از میان می‌رود. تاریخی که در راه خود تناقض می‌نهد، پشت می‌کند بحث عدالت به اصیل کشی و برادرکشی و مهتر کشی می پردازد که این امر یعنی شکستن آمینه‌ای که جماعت عام و حاکمان ستمگر را به خودشان می‌نمایاند.
فروشگاه اینترنتی 30بوک