زنان نمایشنامه نویس

انتشارات افراز منتشر کرد:
این نمایشنامه های نایاب، گم شده، ناخوانده، قدرنادیده و چه بسا رها شده، بخش مهمی از تاریخ تئاتر ایران اند که کم کم به بوته ی فراموشی سپرده شده اند. سندی ماندگار و زنده از صدای نسل اول و دوم نمایشنامه نویسان زن ایرانی.
زنان ایرانی از اواخر دوره قاجار هم زمان با جنبش مشروطه به نوشتن نمایشنامه در نشریات ویژه ی زنان روی آوردند. گفتگونویسی در زمینه ی یک ماجرا از نظر آنها موجب تأثیرگذاری و ارتباط بیشتر با مخاطب زمان خود می شد. نسل های بعد از اواخر دهه ۳۰ تا دهه ۵۰ این مسیر دشوار را همچنان ادامه دادند و به چاپ و بعد اجرای آثارشان پرداختند. نسلی تازه که در همه چیز، نگاه تازه می جست. بازیابی و بازخوانی و کنار هم قرار گرفتن این آثار به خوبی خط سیر و نگرش و دغدغه های نمایشنامه نویسان زن ایرانی زمان خود را نشان می دهند و چشم اندازی روشن از نوع زبان، گفت وگوهای درونی و بیرونی و شیوه های گوناگون بیان و درام نویسی آن ها را نشان می دهند. صداها و تجربه هایی که برای ادامه ی راه به خوانش آن ها نیازمندیم.
چند نمایشنامه در این مجموعه برای نخستین بار به زیور چاپ و نشر می رسند و از دل آرشیوهای شخصی نویسنده ها یا نشریه های فراموش شده پیدا شده اند، باقی از میان کتاب ها و اسناد کمیاب بازیابی شدند.
فروشگاه اینترنتی 30بوک