تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
با برری نشانه _ معنا شناختی «ققنوس» نیما متوجه می شویم که دیگر نمی توان نشانه ها را دارای کارکردی صرفا مکانیکی ، کلیشه ای و از پیش تعریف شده دانست. ققنوس - نشانه تاکیدی بر این نکته است که جریان معناسازی جریانی پویا و سیال است؛ زیرا ققنوس نیما از مرغ تا ققنوس شدن و از ققنوس تا اسطوره شدن در نوسان است. ققنوس نشانه ای طغیانگر است که با تکیه بر دریافتی حسی-ادراکی و با پشت سر گذاشتن تجربه ی مرغ بودن بر معنای فرسوده و غبار گرفته هستی خود غلبه می کند . این همان چیزی است که او را از روزمرگی بی معنا نجات می دهد و به نشانه ای متعالی تبدیل می کند. ققنوس معنا را نه آنچنان که هست و نه آنچنان که باید باشد ، بلکه آن گونه که می تواند باشد متجلی می کند. او مرغی پدیداری است که به جای کنار آمدن با معنا معنا را ریسک می کند. ققنوس در فرآیندی تنشی هویت نشانه ای خود را متحول می کند . فرآیند تنشی نیز به نوبه خود جریان های گستره ای فشاره ای هم سو و ناهمسو را می آفریند.و بالاخره همین جریان ها هستند که سبب تولید ارزشهایی آفرینشی اسطوره ای مرامی و متعالی می گردند. در واقع، فرآیند تنشی گفتمان سیالیت معنا را در پی دارد ؛ و سیالیت معنا سبب سیالیت ارزش می شود . به همین دلیل است که ما در نشانه -معناشناسی سیال با معناهای درحال «شدن» مواجهیم و نه با معناهایمنجمد و تثبیت شده.
نشر علمی فرهنگی
