خدای هفده ساله

باران -که نام اشک های آسمان گذاشتمش- قطع شد. و ناگهان دست نوازشگری را روی صورتم احساس کردم، دستی که نمی‌دیدمش. به سایبان درخت نظاره کردم؛ چه شگرف! برگ‌های او بی‌شمار بود و همه رقصان. چه دستی بود که همه را به وجد آورده بود؟!