بهترین روزگار و بدترین ایام بود. دوران عقل و زمان جهل بود. روزگار اعتقاد و عصر بی باوری بود. موسم نور و ایام ظلمت بود. بهار امید بود و زمستان ناامیدی. همه چیز در پیش روی گسترده بود و چیزی در پیش روی نبود، همه به سوی بهشت می شتافتیم و همه در جهت عکس ره می سپردیم.
در کمال احترام باید بگم که ترجمه این کتاب به اصل اثر خیلی ضربه زده به طوری که من به زور این کتاب رو تموم کردم ترجمه یکدست نیست یکجا ادبی یکجا محاوره ای ... از طرفی کلمات مهجوری در ترجمه استفاده شده به نظر بنده صبر کنید تا یه ترجمه حسابی ازش بیاد مثل آلیور توئیست که به تازگی ترجمه شد