آخر رفاقت (شهیدکاظمی)

انتشارات شهید کاظمی منتشر کرد:
شهادت گمشده زندگی حاجی بود. او عاشق شهادت بود. اگر جایی می نشست و با کسی صحبت می کرد، با خاطرى آزرده می گفت: نمیدانم چرا هنوز افتخار شهادت نصیبم نشده! اگر به جبهه آمدم، امید داشتم. دلم می خواهد با شهادت، پیش بسیجی ها روسفید باشم و در برابر امام شرمنده نباشم. چنان از صمیم دل سخن می گفت که گاه بغض آزارش می داد و نمی توانست ادامه دهد. یک بار گفت: دعا کن من بروم. گفتم خسته شدی؟ گفت وقتی خانه شهدا می رویم شرمنده ام. چه بگوییم. مگرخانه رضی نبودی. یادم افتاد وقتی به خانه شهیدان رضی رفتیم. از در خانه رفتیم داخل، پدرشان گفت: چرا یکی شان را نگذاشتی برای ما کپسول گاز بگیرد؟ فردایش -یا دو روز بعد- خبر شهادت احمد را دادند.
فروشگاه اینترنتی 30بوک