میراث لورین (1)(من شماره چهار هستم)

کتاب «من شماره‌ی چهار هستم» (I Am Number Four) اولین کتاب از مجموعه‌ی میراث لورین (Lorien Legacies) نوشته‌ی پیتاکوس لور (Pittacus Lore) است. این رمان علمی - تخیلی برای نوجوانان با داستانی هیجان‌انگیز و پر از اکشن، ماجرای یک گروه بیگانه به نام لوری‌ها را روایت می‌کند که پس از نابودی سیاره‌شان به زمین فرار کرده‌اند. هر یک از اعضای این گروه دارای قدرت‌هایی ویژه به نام میراث‌ها هستند که در برابر تهدیدات دشمنان خود باید از آن‌ها استفاده کنند. کتاب با شخصیت‌پردازی جذاب و داستانی پر از تعلیق، خوانندگان را تا پایان همراه خود می‌سازد. 

خلاصه‌ی داستان 

داستان «من شماره‌ی چهار هستم» درباره‌ی پسری به نام جان اسمیت است که در واقع چهارمین فرد از نه کودک بیگانه است که از سیاره لورین به زمین فرار کرده‌اند تا از دست موگادوری‌ها، دشمنان خطرناک خود، جان سالم به در ببرند. جان به همراه سرپرست خود هنری در حال فرار و پنهان شدن در شهرهای مختلف است. در حالی که او به تازگی به شهر پارادایس در ایالت اوهایو نقل مکان می‌کند متوجه می‌شود که در حال حاضر یکی از مهم‌ترین اهداف موگادوری‌ها است. جان در این شهر با دختر جوانی به نام سارا هارت آشنا می‌شود و درگیر مشکلات و تهدیدات جدیدی می‌شود. در طول داستان، جان کشف می‌کند که قدرت‌های خاصی به نام میراث‌ها دارد و باید برای بقا و نجات خود و دوستانش با دشمنان قدرتمند خود، مبارزه کند. این داستان در نهایت با نبردی نفس‌گیر به پایان می‌رسد، اما تهدیدات همچنان ادامه دارد.

معرفی شخصیت‌های اصلی 

• جان اسمیت (شماره چهار): جان شخصیت اصلی داستان است که در واقع یکی از نه کودک لوری است. او از سیاره لورین به زمین آمده و قدرت‌های خاصی به نام میراث‌ها دارد. او باید از دست موگادوری‌ها فرار کند و برای نجات خود و دوستانش با تهدیدات مختلف مبارزه کند. 
  
• هنری (سرپرست جان): هنری سرپرست جان است که از لورین به زمین آمده است تا جان را آموزش دهد و از او محافظت کند. او به جان کمک می‌کند تا میراث‌های خود را کشف و از آن‌ها استفاده کند. 
  
• سارا هارت: سارا یک دانش‌آموز در پارادایس است که جان با او آشنا می‌شود. او به تدریج تبدیل به نقطه‌ی ضعف جان می‌شود و جان برای محافظت از او حاضر است هر چیزی را فدای او کند. 
  
• سم گود: سم بهترین دوست جان است که علاقه‌ی زیادی به تئوری‌های علمی - تخیلی و بیگانگان دارد. او در نهایت از راز بیگانه بودن جان آگاه می‌شود و به او کمک می‌کند. 
  
• موگادوری‌ها: دشمنان اصلی داستان، نژادی از بیگانگان که به دنبال شکار و کشتن لوری‌ها هستند. موگادوری‌ها با استفاده از هیولاهای خطرناک به دنبال جان و دیگر اعضای گارد هستند.

این کتاب مناسب چه کسانی است؟ 

«من شماره‌ی چهار هستم» برای افرادی که به داستان‌های علمی - تخیلی و ماجراجویی علاقه دارند، کتابی بسیار جذاب و هیجان‌انگیز به شمار می‌رود. این کتاب به ‌ویژه برای نوجوانان و جوانانی که علاقه‌مند به ابرقهرمان‌ها، قدرت‌های ویژه و داستان‌های پر از تعلیق هستند، مناسب است. همچنین افرادی که طرفدار کتاب‌های پر از اکشن و دنیای بیگانگان و موجودات فراطبیعی هستند، از این کتاب لذت خواهند برد.

معرفی مجموعه‌ی داستان 

مجموعه‌ی «میراث لورین» شامل هفت کتاب است و مجموعه داستان‌هایی از بچه‌های بیگانه‌ای را روایت می‌کند که به زمین آمده‌اند و باید با تهدیدات موگادوری‌ها روبرو شوند. هر کتاب در این مجموعه داستان یکی از این بچه‌ها را دنبال می‌کند که در تلاش است تا از دست دشمنانش جان سالم به در ببرد و از قدرت‌های خود به بهترین نحو بهره ببرند. داستان‌ها در این مجموعه نبردهای هیجان‌انگیز، کشف قدرت‌ها و روابط پیچیده‌ی انسانی را دربرمی‌گیرد و در نهایت به یک نقطه‌ی اوج بزرگ و دنیای جدید برای این شخصیت‌ها می‌رسد.

درباره‌ی نویسندگان 

پیتاکوس لور (Pittacus Lore) نام مستعار مشترکی است که برای نوشتن مجموعه‌ی میراث لورین به کار رفته و در واقع به دو نویسنده اشاره دارد: جیمز فری (James Frey) و جوبی هیوز (Jobie Hughes). 

جیمز فری  

نویسنده، تهیه‌کننده و ناشر آمریکایی است که شهرت اصلی‌اش را با انتشار کتاب خاطراتش به نام یک میلیون تکه (A Million Little Pieces) به دست آورد. این کتاب در ابتدا به عنوان خاطره‌ای واقعی معرفی شد، اما بعدها مشخص شد که بخش‌هایی از آن ساختگی بوده است. با این حال، فری همچنان در دنیای ادبیات حضور فعال دارد و در پروژه‌های مختلف داستانی از جمله آثار علمی‌تخیلی، مشارکت داشته است. 

جوبی هیوز

نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس آمریکایی است که در دانشگاه اوهایو و سپس در دوره نویسندگی خلاق در دانشگاه کلمبیا تحصیل کرد. هیوز در پروژه‌ی «من شماره‌ی چهار هستم» مشارکت جدی در خلق ایده‌های علمی - ‌تخیلی و ساختن دنیای لورین داشته است. او بعدها مسیر نویسندگی مستقل خود را در پیش گرفت.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: 

در شروع به لرزیدن می‌کند. چیزی سست و ساخته شده از شاخه‎های بامبو است که با ریسمان‌هایی کهنه و رشته رشته به هم بسته شده‌اند. لرزه‌ی در خفیف است و تقریباً بی‌درنگ متوقف می‌شود. پدری چهارده ساله و مردی پنجاه ساله که همه تصور می‌کنند پدرش است، سربلند می‌کنند؛ غافل از این که مرد در نزدیکی جنگلی دیگر و روی سیاره‌ای دیگر و در فاصله‌ی صدها سال نوری به دنیا آمده است. هر دو بی‌پیراهن روی تخت‌هایی سفری و زیر پشه‌بندهایی که در دو سر آلونکی برپا شده‌اند، دراز کشیده‌اند. صدایی مهیب از دور به گوش می‌رسد، صدایی شبیه شکسته شاخه‌ی درختی توسط یک جانور، هر چند این یکی بیشتر شبیه شکستن تنه‌ی درخت است. 

پسر می‌پرسد: «این چی بود؟» 

مرد جواب می‌دهد: «هیس!» 

جز صدای جیر جیر و ورور حشرات چیزی نمی‌شنوند. وقتی لرزه دوباره آغاز می‌شود، مرد پاهایش را از لبه‌ی تخت آویزان می‌کند. لرزشی طولانی‌تر و محم‌تر از قبلی و صدای مهیب سقوطی دیگر که این بار نزدیک‌تر است. مرد از تخت پایین می‌آید و آهسته به سوی در می‌رود.