مسیح باز مصلوب

نیکوس کازانتزاکیس در سال 1883 به دنیا آمد و در سال 1957 از دنیا رفت. او نویسندۀ یونانی و غول ادبیات مدرن یونان بود که نُه بار نامزد دریافت جایزۀ نوبل ادبیات شد. زمانی که کازانتزاکیس در هراکلیون کنونی به دنیا آمد، کرت هنوز به یونان فعلی نپیوسته بود و تحت حاکمیت امپراتوری عثمانی بود. کازانتزاکیس از سال 1902 تا 1906 در دانشگاه آتن و در رشتۀ حقوق تحصیل کرد و مدرک دکترایش را نیز در رشتۀ حقوق دریافت کرد. سپس در سال 1907 برای تحصیل در رشتۀ فلسفه به سوربن رفت. در آن‌جا تحت تأثیر هانری برگسون قرار گرفت و پس از بازگشت به یونان به ترجمۀ آثار فلسفی پرداخت. از سال 1922 تا زمان مرگش، او در پاریس و برلین، ایتالیا، روسیه، اسپانیا، مصر، قبرس، چکسلواکی، چین و ژاپن زندگی کرد. زمانی که در برلین بود با کمونیسم آشنا شد و از تحسین‌کنندگان ولادیمیر لنین بود. او به کمونیست‌ها وفادار نبود اما از اتحاد جماهیر شوروی بازدید کرد و شاهد ظهور استالین بود اما پس از مدتی از کمونیسم شوروی سرخورده شد. تقریباً در این زمان ایدئولوژی جهانی‌تری جای عقاید ملی‌گرایانۀ ابتدایی‌اش را گرفت. او به عنوان روزنامه‌نگار در سال 1926 مصاحبه‌هایی با میگل پیمو ریورا و دیکتاتور ایتالیایی بنیتو موسولینی انجام داد. در طول جنگ جهانی دوم در آتن بود و ایلیاد را همراه با فیلسوف یوآنیس کاکریدیس ترجمه کرد. در سال 1945 رهبر یک حزب کوچک شد و بعدها وزیر سیار (وزیر بدون وزارت‌خانه) دولت یونان شد اما سال بعد از این سِمَت استعفا داد. در سال 1946 او رئیس دفتر ترجمۀ یونسکو شد. دفتر ترجمه در اصل کار خود، ترجمۀ آثار ادبی را ترویج می‌کرد. با این‌حال در سال 1947 استعفا داد تا بر نویسندگی تمرکز کند و بیشتر آثار ادبی‌اش را در ده سال آخر زندگی‌اش نوشت. در سال 1946 انجمن نویسندگان یونان توصیه کرد که کازانتزاکیس و آنجلوس سیکلیانوس با هم جایزۀ نوبل ادبیات را دریافت کنند. در سال 1957 نیز جایزۀ نوبل را با تفاوت یک رأی به آلبر کامو باخت. کامو بعداً گفت که کازانتزاکیس «هزاران بار بیشتر از خودش» شایستۀ این افتخار است. او همچنین نمایشنامه‌ها، سفرنامه‌ها، خاطرات و مقاله‌های فلسفی زیادی نوشته و تعدادی از آثار برجستۀ ادبیات مثل کمدی الهی، چنین گفت زرتشت، ایلیاد و اُدیسه را به زبان یونانی ترجمه کرده است.