جفت پا وسط تاریخ

جفت‌ پا وسط تاریخ چهارمین اثر فریور خراباتی، طنزپرداز و نویسنده است. این کتاب اثری در ژانر طنز با محوریت تاریخ است و روایتی ساده، خلاصه و طنز از تاریخ تمام کشورهایی است که نویسنده توانسته است اطلاعاتی تاریخی در مورد آن‌ها بیابد. نویسنده بدون افتادن در دام تکرار یا زیاده‌گویی، داستان شکل‌گرفتن تاریخ کشورهای مختلف را بیان کرده است.

احتمالاً زمانی که نام تاریخ کشورها به میان می‌آید به یاد درس‌های نه‌چندان دلچسب تاریخ مدرسه می‌افتید و حتی شاید به همین دلیل خواندن تاریخ را کنار گذاشته باشید اما با کتاب جفت پا وسط تاریخ نظرتان تغییر خواهد کرد. ساده‌نویسی و همه‌فهم بودن یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های این کتاب است. نویسنده در این کتاب با زبانی طنز و جذاب، تاریخ را بیان کرده است و بدون شک این کتاب شیرین و جذاب تاریخی را دوست خواهید داشت.

«برای خیلی ازمردم دنیا اهمیتی ندارد که در اکوادور چه خبر است. باور کنید برای خود مردم اکوادور هم اهمیتی ندارد آنجا چه خبر است. کشوری‌ست در شمال غربی آمریکای جنوبی (نزدیک انگلیس!) و پایتخت آن «کیتو» نام دارد که نشان می‌دهد آنجا هیچ‌کس حق ندارد شاخ‌بازی دربیاورد و ادعا کند، چون بلافاصله به او می‌گویند: «کی تو؟» این موضوع البته خیلی هم دم دستی نیست، بلکه در مورد رؤسای جمهور اکوادور هم صدق می‌کند و هرکس که انتخاب می‌شود، اگر کشته نشده یا بر اثر کودتا دودمانش را به باد ندهند، پشت بلندگو می‌رود و می‌گوید: «بنده از امروز رییس‌جمهور این کشور هستم!» و حضار به او می‌گویند: «کی تو؟» و او خیلی زود با کاخ ریاست‌جمهوری خداحافظی می‌کند. در واقع همه‌ی این‌ها را گفتم که بدانید ما فضول هستیم که می‌رویم سراغ تاریخ و شرایط کشور اکوادور و الان از خود مردم اکوادور هم بپرسید آنجا چند شهر و استان دارند، جواب می‌دهند: «ببند بابا، قهوه‌ات از دهان افتاد.» اما شاید باورتان نشود که ما ایرانی‌ها همه جا حضور داریم و حتی در اکوادور جمعیتی به نام «ایرانیان اکوادور» وجود دارد که بیش از پنجاه سال است به اکوادور رفته‌اند اما خروجی‌شان در حد لس‌آنجلس نیست.»

«آفریقای جنوبی کشور عجیبی است (ببینید من چه نویسنده‌ی مهربونی‌ام که از اولش لو میدم). همین که یک کشور سه تا پایتخت داشته باشد، به اندازه کافی تعجب‌برانگیز نیست؟ رییس‌جمهور این کشور در پرتوریا، مجلس این کشور در کیپ‌تاون و دادگاه عالی آن‌ها در بلوم‌فونتین است اما پرجمعیت‌ترین شهر ژوهانسبورگ است (یعنی شتر با بارش گم میشه توی این پراکندگی سیاسی!) یعنی هرکس هر شهری را دوست داشته، قوه‌ی خودش را به آنجا برده است. این کشور در کنار کشورهای نامیبیا، بوتسوانا (از پایه‌های ثابت مراسم بین‌المللی برخی کشورها که برای سیر کردن خودشان به این مراسم می‌روند) زیمباوه، موزامبیک (یا شاید سرامبیک!) سوازیلند (آخ آخ!) و لسوتو قرار دارد. جالب است بدانید که لسوتو کشوری است در داخل آفریقای جنوبی که مردم خود این کشور هم خیلی اصراری ندارند که کشور باشند اما توی رودربایستی گیر کرده‌اند. آفریقای جنوبی سال‌ها تحت استعمار کشورهای مختلف قرار داشت و کمپانی هند شرقی که کمپانی استعمار و آدمکشی و قتل و دستگیری انسان‌های بی‌گناه بود، مردم این کشور را به جایی رساند که به آن‌ها گفتند: «حداقل اون کمپانی‌ش رو حذف کنید اسمش رو بذارید باشگاه ورزش‌های رزمی هند شرقی!» نخستین دریانورد اروپایی که موفق شد از آبراه‌های آفریقای جنوبی گذر کند یک پرتغالی بیکار بود به نام «بارتلومیودیاس» که به جای اینکه برود و کریستیانو رونالدو یا کارلوس کی‌روش بشود، رفت کاوشگر شد و نام این منطقه را «دماغه توفان‌ها» نامید و بعدها دریانورد هنری نام آنجا را به «دماغه امید نیک» تغییر داد و بزر‌گ‌ترین نگرانی سران قبایل آفریقای جنوبی این بود که یک وقت این اروپایی‌ها که اغلب بی‌ادب هم هستند، از دماغ پایین‌تر نروند و مثلا نام آنجا را «لگن امید» نگذارند.»

«بزرگ‌ترین کالای صادراتی اریتره، نمک و پوست (حیوانات) است. اقتصاد این کشور سال‌هاست در شرایط بخش دوم نام این کشور (تِره!) دست‌وپا می‌زند. این کشور که در شمال شرقی آفریقا قرار دارد، در سال 1993 از اتیوپی جدا شد اما بلافاصله حاکمان اتیوپی پشیمان شدند و جنگ را آغاز کردند. در آن دوران بزرگ اریتره به فرماندهان نظامی اتیوپی گفت: «با دست پس می‌زنی، لای‌لای، با پا پیش می‌کشی، نای‌نای، دلِ دیوونه رِ به آتیش می‌کشی!» سیاست‌مداران اتیوپی هم معمولا به این صورت هستند که اول با یک کاری موافقت می‌کنند، بعد نظرشان عوض می‌شود و پشیمان می‌شوند که دیگر فایده‌ای ندارد و تا آن کشور را با خاک یکسان نکنند،‌ بی‌خیال نمی‌شوند. پایتخت کشور اریتره شهر «اسمره» نام دارد و یکی از مهم‌ترین شهرهای این کشور آفریقایی، شهر «ادی کیه» است که قاعدتا باید حالت سوالی مطرح شود. یعنی بگوییم «ادی کیه؟!» نام این کشور هم خیلی بی‌ربط است و از واژه‌ای یونانی به نام «سرزمین سرخ» برگرفته شده که هیچ ربطی به شرایط این کشور ندارد و ظاهرا آنجا هم یک برنامه فوتبالی داشته‌اند که هر نظرسنجی‌ای که آنجا انجام می‌گرفته، در نهایت رنگ قرمز و سرخ رأی بیشتری می‌آورده، در نتیجه از میان سرزمین آبی و زرد و سبز و قرمز، در نهایت سرزمین قرمز بیشترین رأی را به دست آورده است. البته نباید از شرایط اقتصادی این کشور غافل شویم که مردم آنجا قرن‌هاست با سیلی صورت خود را «سرخ» نگه می‌دارند و شاید این نام ارتباطی با شرایط گل‌منگلی اقتصاد اریتره داشته باشد.»

شاید در نگاه اول خواندن تاریخ کشورهایی مانند قزاقستان، السالوادور یا نیجر به‌نظرتان چندان جالب نیاید، اما نویسنده در واقع تاریخ این کشورها را دوبرابر جذاب‌تر و خواندنی‌تر نوشته است. فریور خراباتی که دستی در طنزپردازی نیز دارد، این بار برای کتاب چهارمش به سراغ تاریخ رفته است و شرح مختصری از تاریخ ملل مختلف را از زاویه‌ای متفاوت ارائه کرده است. شما با خواندن این کتاب تاریخ و طنز نه‌تنها با تاریخ ملل‌های مختلف آشنا می‌شوید بلکه این تاریخ و روایت‌ها را هیچ‌گاه فراموش نخواهید کرد.

فریور خراباتی معتقد است که تاریخ تنها در یک کشور تکرار نمی‌شود بلکه تمام جهان ممکن است تاریخ را تکرار کنند. صفحه‌ای طنز در فیس‌بوک که حوادث ایران را به زبانی طنز روایت می‌کرد او را به‌شدت تحت تأثیر قرار داد و برای او سؤال شد که ممکن است در سایر نقاط جهان نیز چنین اتفاقاتی بیفتد؟ و شروع به تحقیق کرد. یعنی مثلاً اگر شلوغی مترو در تهران مورد نقد قرار می‌گرفت او به سراغ وضعیت متروی دیگر کشورها می‌رفت و در مورد آن‌ها تحقیق می‌کرد. کتاب قبلی او «عجیب‌الاتفاقات» در مورد اتفاق‌های مهم در جهان بود که بسیار مورد استقبال قرار گرفت و بنابراین او کتاب جفت پا وسط تاریخ را طوری نوشت که ادامه‌ای برای کتاب «عجیب‌الاتفاقات» باشد. او در کتاب «عجیب‌ الاتفاقات» سعی کرد گریزی به اتفاقات عجیب کشورهای جهان بزند و این بار در کتاب جفت پا وسط تاریخ، خلاصه‌ای از تاریخ آن‌ها را به زبانی طنز روایت کند.

• طنزیمات رولت روسی اثر دیگری از فریور خراباتی است. این کتاب مروری بر تاریخ روسیه با نگاهی شیرین و طنز است. فریور خراباتی در این کتاب فضای سیاسی و متفاوت حاکم بر کشور روسیه را به زبانی طنز، متفاوت و جذاب بیان کرده است.

• عجایب الاتفاقات اثر طنز دیگری از فریور خراباتی است. او در این کتاب خبرهای دیگر کشورها را به زبانی طنز و جذاب نوشته است. این کتاب در واقع برشی مختصر از تاریخ بعضی از کشورها است که به زبان طنز روایت شده است.