گفت و گو با نوری بیگله جیلان

انتشارات چلچله منتشر کرد:
قبلاً مردم برای گریه کردن به سینماها می‌رفتند ولی حالا به‌قصد خندیدن می‌روند. در گذشته حتی فیلم‌های برگمان در اینجا اکران می‌شدند ولی حالا این امکان‌پذیر نیست. امروزه مردم فیلم‌هایی را می‌خواهند که ارتباط با آن‌ها راحت‌تر باشد. سینما دیگر احساسی معجزه‌آسا یا جادویی به ما نمی‌دهد. وقتی از سالن سینما بیرون می‌آمدیم، آدمی می‌شدیم که پر از تمایل به تغییر حتی تا مغز استخوان خود بود و این تأثیر روزها ادامه داشت ولی حالا خیلی متأثر نمی‌شوم و آن طلسم و جادو از بین رفت. شاید به دلیل افزایش سن، درک من وضوحش را از دست می‌دهد و شاید هم به دلیل بمباران زیاد تصویری است. چه اتفاقی در آینده خواهد افتاد؟ انگار خوش‌بین بودن سخت به نظر می‌رسد. شاید هم اشاره‌ی بیش‌ازحد به فساد و انحطاط، جستجوی گزینه‌های جایگزین را هم به‌عنوان واکنش با خود به همراه می‌آورد. نمی‌دانم.
فروشگاه اینترنتی 30بوک