شاعر تنبک

انتشارات گویا منتشر کرد:
تنبک بهانه بود که سازم ترانه‌ای
تا آن‌که سر کنم غزل عاشقانه‌ای
گرشکوه از غمش نکنم سوزدم جگر
زین نخله سخت می‌کشد آتش زبانه‌ای
عمری دویده‌ایم در این ظلمات آه آه از خضر پی خجسته ندیدم نشانه
مانده‌ست از او به گنبد گیتی فسانه‌‌ای
کشتی شکست و پهنه‌ی دریاست بیکران
موجی مگر که باز برد تا کرانه‌ای
گفتیم: زیر بارش باران خون چشم ای‌دست روزگار بر آری زمانه‌ای
بر این درخت پیر که ضرب است نام او
برگی، بری،شکوفه‌ی‌سرخی،جوانه‌ای
فروشگاه اینترنتی 30بوک