روشنایی روز ادامه تاریکای شب است

انتشارات میردشتی منتشر کرد:
نکند آن کس نماینده ی فرامن باشد! چون اگر روشنایی روز ادامه ی تاریكای شب است پس تاریکای شب هم ادامه روشنایی روز است. فروید می گوید اگر فرامن نبود تمدن هم نبود. تمدن از محدودیت آدم ها می آید. از محدودیت آن ها به صورت های گوناگون. و این گونه است که آدم ناخشنود می شود از تمدن. چون هر چیز طبیعی ای شرم آور می شود. این مرز و حدها آدم ها را روان‌نژند می کنند. آدم ها به جان هم می افتند. همدیگر را آزار می دهند. برای یکدیگر دام پهن می کنند. به یکدیگر از بالا نگاه می کنند و از حقیر شدن دیگران لذت می برند. کارشان می شود سرک کشیدن به زندگی دیگران. یکدیگر را وسیله می کنند. این ها صورت های آرام و نرم این محدودیت است. گاهی می شود که طرف يك دفعه اسلحه برمی دارد می رود خيابان. و بیخودی آدم می کشد. چون وجود دیگری آزارش می دهد. اما چون نمی داند آن دیگری کیست سر اسلحه اش را رو به هرطرفی می گیرد. ناخشنودی تبدیل به جنون می شود و از آدم دیوانه هیچ کاری بعید نیست.
فروشگاه اینترنتی 30بوک