شب پرستاره

شب پُرستاره از سایت گودریدز امتیاز 4.4 از 5 را دریافت کرده است.

شب پُرستاره از سایت گودریدز امتیاز 4.8 از 5 را دریافت کرده است.

شب پُرستاره کتابی مصور و خواندنی از مایکل بِرد مدرس تاریخ هنر است. کیت ایوانگز گرافیست و تصویرگر انگلیسی، تصویرگری این کتاب را انجام داده است. شب پر ستاره اولین‌بار سال 2016 منتشر شد؛ نویسنده در این کتاب علاقه‌مندان را به یک سفر جذاب در دل تاریخ هُنر می‌برد و همه‌چیز را از دیوارنگاره‌های غارها تا سبک کوبیسم برای مخاطبانش روایت می‌کند. نویسنده در این کتاب به طرز هنرمندانه‌ای هنر و داستان را با هم ترکیب کرده، داستان‌های این کتاب دربارهٔ  جنبش‌های هنری از دوران ماقبل تاریخ تا اوایل قرن 21 است.

این کتاب یک مرجع ضروری برای همهٔ کسانی است که عاشق هنر و داستان هستند. با داستان‌های جذابِ این کتاب هنرمندان و هنرشان را در سرتاسر جهان کشف کنید. این کتاب با دیدگاهی تازه و جدید از تاریخ هنر نوشته شده و داستان‌های هنرمندان که با تصاویر زیبا همراه هستند و داستان‌گویی جذاب آن همهٔ ذهن‌های کنجکاو را به وجد می‌آورد.

«شیر-مرد را ملاقات کنید. نور آتش روی صورت براق این شیر می‌درخشد. به نظر می‌رسد چشمانش گشاد شده‌اند. به نظر می‌رسد که لبخند بر لب‌هایش نشسته. آیا با این لب‌های پس‌رفته و دندان‌های بزرگِ نمایان حمله‌ور می‌شود و می‌غرّد؟ یا شانه‌هایش را پایین می‌اندازد و دهان بزرگش را باز می‌کند و خنده‌ای طولانی به شما که دوستش هستید تحویل می‌دهد؟ گفتنش دشوار است. دشوار است که بفهمیم آیا شیری واقعی آن‌جا پاورچین‌پاورچین راه می‌ورد، در آن تاریکی غلیظ در پشت شعله‌ها و سایه‌ها. این تاریکی حدوحصر ندارد، به راندن قایق می‌ماند در دل شب در اقیانوسی بی‌انتها. در بالا، آسمان سرد چشمک می‌زند با طوفان برف و جرقه‌های نقره‌ای. اما از بعضی چیزها می‌توان مطمئن بود. این‌جا هر چه لازم دارید باید خودتان تهیه کنید. هر چه می‌خورید باید خودتان پیدا کنید یا به دست آورید. در این سرزمین سرد کسی دوام نمی‌آورد مگر این‌که لباسی داشته باشد از پوست جانوران که با سوزن‌هایی دوخته شده که از استخوان جانوران درست شده‌اند و شکل دادن و تیز کردن‌شان ساعت‌ها وقت برده. چرم گوزن شمالی با پوست روباه، اگر خز نرم آن رو به بدن باشد، آدم را گرم و زنده نگه می‌دارد.»

«گاهی بقا آسان‌تر می‌شود. غذا به اندازهٔ کافی در دسترس است و مردم وقت اضافه دارند به کارهای دیگر بپردازند. با نی‌لبک کوچکی که از استخوان جناغ کرکس ساخته‌اند ساز می‌زنند، می‌رقصند، صحبت می‌کنند ـ و بی‌شک قصه می‌گویند. ما از این قصه‌ها اطلاعی نداریم. شاید این قصه‌ها دربارهٔ ارواح نامرئی‌اند که باعث بالا آمدن آفتاب و تغییر فصل‌ها می‌شوند، یا دربارهٔ چیزهایی که شکارچیان در سفرهای اکتشافی پرمخاطرهٔ خود دیده‌اند و یاد گرفته‌اند. لحظه‌ای که شکارچی با شیری روبه‌رو می‌شود، می‌داند که یا او شیر را می‌کشد یا خودش به دست شیر کشته می‌شود. چشم در چشم شیر می‌دوزد و همان احساساتی را که خود دارد در چشم‌های او می‌خواند: شجاعت، ترس، اراده، همه با هم. تنها یک لحظه، درست پیش از آن‌که نیزه پرواز کند و شیر جست بزند، انسان و شیر همسانند. هر دو احساس یکدیگر ار درک می‌کنند. چه احساس عجیب‌وغریبی! چه کسی می‌تواند این احساس را بیان کند؟ شاید به همین دلیل، چهار‌هزار سال پیش، در محلی که امروزه در آلمان به غار اِشتادِل شناخته می‌شود، شخصی شیر-مرد را از عاج ماموت تراشید. این زن یا مرد چهارصد ساعت کار کرد تا عاج سخت را با سنگ‌های تیز شکل دهد.»

«هزاران سال می‌گذرد. صدها و صدها عمر. اما شیوهٔ زندگی در اروپا تغییر چندانی نمی‌کند. زمان‌هایی هست که آب‌وهوا گرم‌تر می‌شود و ورقه‌های یخ کوچک می‌شوند. آن‌گاه سرما آرام‌آرام بازمی‌گردد، آن‌قدر آرام که باورش سخت است. حال می‌رسیم به سی‌هزار سال پیش، در درهٔ رودخانه‌ای در محلی که امروزه در مرکز شهر فرانسه قرار دارد. هنوز هم تعداد انسان‌ها کم است. فقط گروه‌های کوچک این‌جا و آن‌جا دیده می‌شوند که در اردوگاه‌ها و در پناه صخره‌های معلق زندگی می‌کنند. اغلب در جنگل‌ها و مرغزارها و در میان جانوران وحشی حرکت می‌کنند. آیا انسان‌ها به خود می‌گویند: «ما کاملاً با جانوران فرق داریم، ببینید ما چه چیزهایی می‌توانیم با دست‌های‌مان بسازیم؟» اما آخر جانوران هم چیزهایی می‌سازند، پرنده‌ها لانه می‌سازند و روباه‌ها پناهگاه. جانوران هم با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند، از بچه‌های‌شان نگهداری می‌کنند و دسته جمعی زندگی می‌کنند. با این‌ حال، جانوران نمی‌دانند چطور با سوزن لباسی از خز بدوزند، چطور سرنیزه‌های ساخته‌شده از سنگ چخماق را تیز کنند یا چطور با نی‌لبک دست‌ساز آهنگ بنوازند.»

انسان‌های کم‌وبیش شبیه ما از حدود دویست‌هزارسال پیش زندگی می‌کردند. اما انسان‌ها تا پیش از حدود پنجاه‌هزار سال پیش دست به خلق آثار هنری نزدند. به نظر خلق اثر هنری ـ استفاده از مواد خام و کاربرد آن‌ها در کنده‌کاری، شکل‌دهی یا تصویرسازی ـ گامی مهم در تحول انسان بوده است. تصویرگری  بخشی از توانایی ما بوده برای تخیل و ابداع و تبدیل ایده‌ به چیزی واقعی، یعنی خلق شیء یا تصویری که پیش از آن وجود نداشته است. اولین اثر هنری که اطلاعات کافی دربارهٔ آن داریم به دست مردمی خلق شده که در آخرین عصر یخبندان در شمال اروپا زندگی می‌کردند. مایکل برد در کتاب شب پُرستاره از همین آثار هنری و پروسه خلق آن‌ها می‌گوید و با داستان‌هایش از راز پشتِ تصاویر جانوران بر دیواره‌های غارها تا مجسمه‌های سنگی و آرامگاه‌های تزئین‌شده پرده برمی‌دارد و بیش از هر چیز دیگر اطلاعاتی دربارهٔ‌ شیوهٔ زندگی و افکار مردمان هزارسال پیش ارائه داده است.

● کتاب دیدار با ونسان ون گوگ اثر کارولینه برونسه دربارهٔ‌ مشهورترین نقاشی‌های ونسان ون گو‌گ است و نویسنده با کمک نقاشی‌های این نقاشِ مشهور زندگی او را توضیح داده و به شما نشان می‌دهد چگونه مراحل زندگی و ن گوگ و تجربیات و احساسات او در نقاشی‌هایش مشهود است.