تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات افکار منتشر کرد:
هنگامی که برای اولین‌بار نمایشنامه‌هایی چون کلفت‌ها اثر ژان ژنه، آوازخوان طاس از اوژن یونسکو و در انتظار گودوی ساموئل بکت در پاریس به روی صحنه آمدند، تماشاگران و منتقدان سخت متعجب و عصبانی شدند.
البته حیرت و خشم آن‌ها بی‌دلیل نبود، زیرا درون‌مایه این نمایشنامه‌ها با موازین و معیارهای تئاتری‌ای که قرن‌ها ملاک سنجش تماشاگران و منتقدان بود، همخوانی نداشت و از این رو، کسانی که به‌نحوی با تئاتر سروکار داشتند، به جای آنکه به قبول این مسئله تن دردهند که معیارها به مقتضای زمان تغییر می‌پذیرد، با تعصب و سرسختی خاصی بر اصالت ارزش‌های کهن تکیه کرده، «تئاتر بیهودگی» یا به تعبیر مترجم نمایشنامه کرگدن «تئاتر آخرالزمانی» را چیزی سوای هنر تئاتر به حساب آوردند.
با مطالعه کتاب‌ها و مقاله‌هایی که پیرامون اینگونه نمایشنامه‌ها نگاشته شده، به این نتیجه می‌رسیم که این اختلاف‌نظرها تا مدت‌ها نه تنها فروکش نکرد، بلکه با شدت و حدت بیشتری ادامه یافت و دامنه بحث به مسائلی از قبیل حضور تعهد یا عدم تعهد در محتوای این آثار، شیوه جهان‌نگری خالق این آثار و نقش زاینده آن‌ها در پهنه فرهنگ بشری کشیده شد. درحالی که گروهی از متنفذان، این پژوهش قراولان تئاتر بیهودگی را تصویرگر انحطاط تمدن غرب و درون‌مایه آثار آن‌ها را آمیزه‌ای از تخیل زایا و دگرگون‌کننده و کابوس اضطراب‌آور و هشداردهنده و انتقاد اجتماعی و فرهنگی معرفی می‌کردند و خود یونسکو نمایشنامه آوازخوان طاس را اعتراضی به «خرده بورژوازی مرده بین‌المللی» می‌دانست، گروهی دیگر بر این باور بودند که بورژوازی مردی را یافته است که بهتر از هرکس نظریه‌های مردود و منحط آن‌ها را بیان میکند.
یونسکو در پاسخ به این گونه انتقادها نوشت: «خلاقیت هنری به سبب نوجویی و نوآوریش همیشه نمودی تهاجمی دارد و به مذاق عوام‌الناس سازگار نیست. هنر نو به لحاظ نامتعارف بودنش باعث خشم و رنجش عده‌ای می‌شود.»
فروشگاه اینترنتی 30بوک
نشر افکار
