نمایش افسانه ای برای وقتی دیگر

نام اصلی لویی فردینان سلین، لوئی فردیناند دتوش بود. او در سال 1894 در جایی به نام کوربووا نزدیک پاریس به دنیا آمد. او نویسنده و پزشک فرانسوی بود که گرچه به‌خاطر استعدادش همیشه مورد تحسین قرار می‌گرفت اما بیشتر به‌خاطر منش یهودستیز و مردم گریزی‌اش مشهور شده بود. از نظر برخی نویسندگان بزرگ مانند ساموئل بکت، هنری میلر و چارلز بوکوفسکی، سلین یکی از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین غول‌های ادبی فرانسه است. برخی دیگر نیز او را یک نازیسم یهودستیز می‌دانستند که هرگز از عقاید زشت خود توبه نکرده و خواستار نابودی یهودیان فرانسوی بود و برای همین همیشه او را نکوهش و تحقیر می‌کردند. سلین تمام تابوهای عصر خود را شکست ولی بخشی از جامعۀ روشنفکران فرانسه که علیه او شده بودند از دادن جایزۀ کنگور به او سر باز زدند و حتی ادبیات او را کثیف نامیدند و بارها او را محکوم به نژادپرستی کردند.

سلین در سال 1924 مدرک پزشکی‌اش را دریافت کرد و به‌صورت تمام‌وقت به پزشکی پرداخت و حتی برای مأموریت‌های پزشکی مختلف سفرهای بین‌المللی داشت و در سال 1928 مطبی در حومۀ پاریس برپا کرد و در اوقات فراغتش به کار نوشتن مشغول می‌شد. گرچه سلین مورد علاقۀ جناح چپ بود اما بعد از سفر به اتحاد جماهیر شوروی مأیوس شد و بعدها احساسات ضد یهودی متعصبانه‌اش بیشتر شد و این احساسات را در نوشته‌هایی رساله‌وار هم فاش کرد، البته در این آثار به فرانسوی‌ها نیز حمله کرده بود. سلین در جایگاه نویسنده ابتدا به‌خاطر رمان سفر به انتهای شب شناخته شد. او در سال 1932 این رمان را منتشر کرد و داستان آن، داستان جست‌وجوی پرشکنجه و ناامیدانۀ مردی برای یافتن معنا است. سبک تند و تیز این کتاب و نثر ازهم‌گسیختۀ آن بسیار مورد توجه جامعۀ ادبی قرار گرفت. کتاب مرگ قسطی نیز به‌خاطر به ‌تصویرکشیدن شکل تیره و تاری از جهانی عاری از ارزش و زیبایی و نجابت مورد توجه است.

سلین در زمان آغاز جنگ جهانی دوم، برای خدمت در بخش اورژانس داوطلب شد ولی بعد از سقوط فرانسه در سال 1940، از همکاری با آن‌جا کناره گرفت و به کار در یک داروخانه مشغول شد. او از ترس مشکلات سیاسی و از ترس اینکه مبادا متهم به خیانت شود، موقع آزادسازی فرانسه به دست متنفقین از راه آلمان به دانمارک گریخت که البته دانمارک نیز در آن زمان زیر بمباران متفقین بود. در دانمارک بیش از یک سال زندانی شد زیرا مقامات فرانسوی او را به همکاری با آلمان متهم کردند و خواستار استرداد او بودند. در سال 1951 بعد از این‌که دادگاه نظامی در پاریس عفو او را صادر کرد به فرانسه برگشت. پس از بازگشت، طبابت را از سر گرفت و به نوشتن ادامه داد. در آخرین آثارش نیز جنگ جهانی دوم را از درون آلمان به تصویر کشیده است.

مهدی سحابی در سال 1322 در قزوین به دنیا آمد. او مترجم، نویسنده، روزنامه‌نگار، نقاش، مسجمه‌ساز و عکاس بود و بیشتر به خاطر ترجمۀ مجموعۀ در جستجوی زمان از دست رفته نوشتۀ مارسل پروست شناخته شده است. وقتی ده ساله بود همراه با خانواده به تهران آمد. پس از گرفتن دیپلم ریاضی وارد هنرکدۀ هنرهای تزئینی دانشگاه تهران شد تا در رشتۀ نقاشی تحصیل کند اما پس از یک سال این رشته را نیمه‌کاره رها کرد و به سربازی رفت. پس از پایان دوران سربازی در سال 1346 عازم ایتالیا شد تا در رشتۀ کارگردانی سینما تحصیل کند. در چیته چیتا دوره‌ای کوتاه گذراند و دوباره وارد رشتۀ نقاشی در فرهنگستان هنرهای زیبای رم شد.

در سال 1347 تحصیلش را نیمه‌کاره رها کرد و به فرانسه رفت. در سال 1351 به قصد فعالیت در سینمای ایران به ایران بازگشت ولی از این حرفه ناامید شد و به سراغ روزنامه‌نگاری، بازیگری و عکاسی و در آخر به سراغ ادبیات و ترجمۀ ادبی رفت. تسلطش به زبان‌های ایتالیایی، فرانسوی و انگلیسی باعث شد تا آثار نویسندگان متعددی را ترجمه کند و فارسی زبانان را با این نویسندگان آشنا کند. او در سال 1388 بر اثر سکتۀ قلبی درگذشت. از جمله آثار ترجمه شده‌اش می‌توان به خروج اضطراری اثر اینیاتسیو سیلونه، بارون درخت‌نشین اثر ایتالو کالوینو، دوست من مون اثر آلن فورنیه، دیوید کاپرفیلد و آرزوهای بزرگ اثر چارلز دیکنز، دور دنیا در هشتاد روز اثر ژول ورن و دانته آلیگیری اثر مارک موسا اشاره کرد.