تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات فراهنر منتشر کرد:
شاید وقتی درباره ی نظریه ی آتوپیاهای فلسفی صحبت می کنم، اکثر فیلسوفان (به ویژه فیلسوفان حرفه ای) عصبانی شوند؛ زیرا، در حقیقت، اتوپیا همیشه به عنوان یک موضوع فلسفه در نظر گرفته شده تا اینکه به عنوان چیزی باشد که فلسفه موضوع آن باشد یا بخش درونی خود فلسفه باشد. در مفهوم اول، یعنی آتوپیا به عنوان موضوع فلسفه، برای مثال می توانیم به اتوپیا ارنست بلخ اشاره کنیم یا نحوهای که فلسفه های فوکو، هایدگر، لویناس، دریدا، دلوز و دیگران باعث شدند بر اساس ویژگی های انسانی به مشکل آتوپیا فکر کنیم. چیزی که منهایم (1976) و ریکور (1986) درباره ی رابطه ی بین آتوپیا و ایدئولوژی تاکنون نوشته اند را در همین مفهوم آورده ایم، زیرا این رابطه شامل فلسفه است و هیچ یک از این دو متفکر واقعا به فلسفه به عنوان أتوپیا نگاه نمی کردند. بنابراین این چیزی نیست که در این مطالعه به آن علاقه مند باشم، با وجود آنکه اصلا به چیزی که امروز در رابطه با نظریه ی آتوپیاهای فلسفی درباره ی علوم می خواهم بحث کنم بی ربط نیست. اما در این مقاله، مفهوم دوم آتوپیا، مفهوم اساسی تر آن است که در آن، خود فلسفه به عنوان یک گفتمان اوتوپیک درنظر گرفته می شود.
فروشگاه اینترنتی 30بوک
نشر فراهنر
