جین ایر

انتشارات با هم منتشر کرد:
آن روز پیاده روی و قدم زدن امکان نداشت. در حقیقت ما ساعتی را به هنگام صبح در بوته زارهای بی برگ گردش کرده بودیم اما از زمان صرف شام (مواقعی که خانم رید مصاحب یا میهمانی نداشت شام را خیلی زود صرف می کرد) باد سر زمستانی با خود ابرهای تیره و سپس بارانی سمج را آورده بود و دیگر پیاده روی و قدم زدن در خارج از خانه مطرح نبود.
حال اليزا، جان و گئورگیانا به دور مادر در اتاق پذیرایی گرد آمده بودند. مادر روی مبل کنار آتش لمیده بود و در کنارش عزیزانش نشسته بودند. (برای این لحظه نه هیچ یک با دیگری دعوا میکرد و نه گریه ای در کار بود). مادر مرا از پیوستن به دیگران باز داشته بود و گفته بود: متأسفم که می بایست از ما فاصله داشته باشی، تا زمانی که از کسی نشنود و خود شاهد نباشد که می کوشم تا موقعیت اجتماعی مناسبی برای خود دست و پا کنم و رفتار کودکی را رها کرده، مودب و حرف شنو باشم، او اجازه نخواهد داد از امتیازاتی که کودکان خوش بخت و شادش از آن بهره مند هستند، بهره گیرم.
پرسیدم: مگر بصی گفته: که من چه کرده ام؟
خانم رید گفت:
جین، من آدم های بهانه گیر و فضول را دوست ندارم. به علاوه واقعأ چیزهایی هست که برای یک بچه دخالت در آنها ممنوع است و مانع از آن می شود که با بزرگترها به شیوه صحیحی رفتار کنند. یک گوشه آرام بگیر و بنشین تا این که یاد بگیری چه طور مودبانه و با حسن اخلاق صحبت کنی.
فروشگاه اینترنتی 30بوک