جهان همچون اراده و تصور

آرتور شوپنهاور فیلسوف و نویسندۀ آلمانی بود که در سال 1788 به دنیا آمد و در سال 1860 در 72 سالگی از دنیا رفت. او را بیشتر به خاطر اثرش با نام «جهان همچون اراده و تصور» می‌شناسند که در سال 1818 منتشر و در سال 1844 ویراست دوم آن با پنجاه فصل تکمیلی در دو جلد منتشر شد. او در این کتاب تنها یک اندیشه واحد را از چشم‌انداز‌های مختلف مورد بررسی قرار داده است. شوپنهاور با تکیه بر ایدئالیسم استعلایی ایمانوئل کانت یک سیستم متافیزیکی و اخلاقی الحادی ایجاد کرد و ایده‌های ایدئالیسم آلمانی معاصرش را رد ‌کرد. او یکی از اولین متفکران فلسفۀ غرب بود که اصول مهمی از فلسفۀ هندی مثل زهد، انکار نفس و مفهوم مایا را به اشتراک گذاشت و تایید کرد.

با این‌که شوپنهاور در طول عمرش طرفداران چندانی نداشت اما آثارش پس از مرگ بر روی رشته‌های مختلفی از جمله فلسفه، ادبیات و علم تأثیر گذاشتند. نوشته‌هایش در زمینۀ زیبایی‌شناسی، اخلاق و روانشناسی بر بسیاری از متفکران و هنرمندان همچون فردریش نیچه، اروین شرودینگر و آلبرت انیشتین، روانکاوانی همچون زیگموند فروید و کارل یونگ، نویسندگانی همچون لئو تولستوی، هرمان هسه، خورخه لوئیس بورخس و مارسل پروست تأثیر بسیاری گذاشته است و خود این هنرمندان نیز این تأثیر را تایید کرده‌اند. از دیگر آثار آرتور شوپنهاور می‌توان به مسئلۀ بنیادین اخلاق، هنر خوشبختی، هنر خودشناسی، هنر همیشه بر حق بودن و هنر پیر شدن اشاره کرد.