آرسن ونگر (زندگی قرمز و سفید من)

انتشارات گلگشت منتشر کرد:
این عملا اولین خاطره ام است: بازی تیم مان را تماشا می کنم، فاصله ام را حفظ می کنم، با ایمان و عشق می نگرم، یک کتاب دعا در دست دارم و برای پیروزی دعا می کنم، پنج یا شش ساله ام . آیا ممکن است که علیرغم سن کمی که داشتم، می دانستم اصلا خوب نیستیم و برای پیروزی به یک معجزه، کمک خدا یا پشتوانه ی ایمان من نیاز داریم ؟ آیا ممکن است که علی رقم سن کم و آن رؤیاهای محال، می دانستم که فوتبال تبدیل به تنها دین و تنها امیدم خواهد شد؟ یک مسابقه ی برده، یک فتح، یک بازی زیبا و قابل احترام؟ آیا همان زمان هم تمایل شدید به پیروزی داشتم؟ سال ها بعد، کتاب دعا را جانشین بازیکنان خوب کردم و آماده ی پیروزی بودم - منطق به جای دعا.
فروشگاه اینترنتی 30بوک