نامه های پروست به همسایه اش

کتاب نامه‌های پروست به همسایه‌اش از سایت گودریدز امتیاز 3.4 از 5 را دریافت کرده است.

کتاب نامه‌های پروست به همسایه‌اش از سایت آمازون امتیاز 4.6 از 5 را دریافت کرده است.

مارسل پروست یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان قرن بیستم بود. مجموعۀ هفت جلدی این نویسنده «در جستجوی زمان از دست رفته» » لقب بلندترین رمان جهان را یدک می‌کشد. کتاب نامه‌های پروست به همسایه‌اش، رمانی کوتاه و برگرفته از واقعیت است. چاپ اول مکاتبه‌های همگانی بین سال‌های 1930 و 1936 در شش مجلد کوچک منتشر شد و بعدها نظر منتقدان تغییر کرد و لیدیا دیویس نامه‌های پروست را از زبان فرانسوی به انگلیسی ترجمه کرد و این نامه‌ها در قالب کتابی منتشر شدند. این کتاب مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از بیست‌وسه نامه خطاب به خانمی در طبقۀ بالای ساختمان پروست است که ابتدا هیچ‌چیز درباره‌اش نمی‌دانیم و سه نامه نیز خطاب به همسر این بانوی ناشناس نوشته شده است.

«اگر از دست همسایه‌های پر سروصدای‌تان عاصی شده‌اید، حتماً پس از خواندن نامه‌های پروست به همسایه‌اش با او همدردی خواهید کرد.» -تایمز

«کتاب نامه‌های پروست به همسایه‌اش، تصویری جذاب از دوستی بین دو نفر در گوشه‌ای از دنیا است که تنها با چند اینچ گچ و تخته از هم جدا شده‌اند ولی به‌ندرت همدیگر را می‌بینند.» -نیو استیتمن

پروست نویسندهٔ دشواری است که اگر راغب شدید اثر بزرگ او، در جستجوی زمان از دست ‌رفته را بخوانید، بهتر است ابتدا با آثار کم‌حجم‌تر و ساده‌تر او مطالعه را شروع کنید؛ مانند «نامه‌های پروست به همسایه‌اش». همچون بیشتر نامه‌های پروست، این نامه‌ها نیز تاریخ ندارند اما برای راحتی خوانندگان به این نامه‌ها نظم داده شده است. بر اساسِ میزان پیشرفت دوستی میان پروست و همسایه‌اش و دیگر مطالب منتشر شدۀ پروست، توانستند تاریخی فرضی برای نامه‌ها در نظر بگیرند. پیشنهاد می‌شود خواندن این کتاب را با بخش «سخن پایانیِ مترجم» شروع کنید تا با سبک نویسنده بهتر آشنا شوید.

«اواخر 1914: مادام! ای کاش به همان اندازه که از خواندن نامه‌ی شما لذت بردم شما نیز از کتابم لذت برده باشید. به گمانم بخش‌های اندوهناکی که درباره‌ی سپیده‌دم است و همچنین فضاهایی که به آدم‌ها و زندگی‌شان اختصاص داده شده تا حد زیادی بر واقعیت منطبق‌اند اما توصیف‌های داخل کتاب به‌سختی رضایت خاطرم را فراهم می‌آورند. با هیچ‌یک از نواحی‌یی که نام برده‌اید آشنا نیستم اما اغلب اوقات آن‌ها را در ذهن خودم تجسم می‌کنم؛ شما با سخنان مصور و تابناک خود اتاق محصور و بی‌وزن مرا غرق در رنگ و نور کردید. گفته‌اید حال‌تان بهبودیافته و زندگی‌تان زیباتر شده، با شنیدن این خبر شادیِ وصف‌ناپذیری در خود احساس می‌کنم؛ من نه حالم رو به بهبود است و نه زندگی‌ام زیباتر؛ تنهایی‌ام ژرف‌تر شده و غیر از خورشیدی که نامه‌تان بر من تاباند از فروغ آفتاب بی‌بهره‌ام. نامه‌تان پیام‌آوری خجسته بود و برخلاف آن گفته‌ی حکیمانه، این پرستویِ تنها بهاری تمام عیار برایم به ارمغان آورد. مادام اجازه دهید از صمیم قلب بابت این نامه از شما قدردانی کنم همچنین تقاضا دارم سلام مرا به دکتر برسانید تا محترمانه‌ترین درودهایم را به پای‌تان بریزم.»

«نوامبر 1915: مادام! نامه‌ی شما وجودم را از قدردانی (و اندوه) سرشار می‌کند زیرا به‌نظر می‌رسد بر این باورید که ممکن است شک و شبهه‌هایی از جانب من وجود داشته باشد. مجموعه‌ی نامه‌های «سکوت» که بهتر است بابت آن‌ها از شما عذرخواهی شود با سکوتی دیگر همراه شدند؛ سکوتی که به‌وضوح در شش روز گذشته شاهد آن بودم و مرهون لطف شما بودن برایم خوشایند بود. شیرینیِ حضور شما و همچنین نیت‌تان در نامه تجسم‌یافت و من آن را با چاشنیِ سپاس‌گزاری مزه‌مزه کردم و بسیار لذت بردم. بیم آن دارم دوستم رینالدو هان که بعد از پانزده ماه برای نخستین بار از جبهه بازگشته و امشب حوالیِ نیمه‌شب به‌طور غیر منتظره از راه رسید و رزم‌وار وارد شد موجب سروصدا شده باشد و آنچه را از من دریغ می‌دارید اندکی تلافی کرده باشد. بسیار هیجان‌زده بودم که یک‌بار دیگر او را ببینم. نمی‌دانم تا چه اندازه وضعیت سلامت جسمی‌ام اجازه خواهد داد در طول شش روزی که در پاریس اقامت خواهد داشت او را ببینم اما از او خواهم خواست دوباره سروصدا نکند. چیزی که نمی‌توانم درک کنم این است که مانند گردباد از پله‌ها بالا می‌آید و چون گردباد نیز به پایین باز می‌گردد؛ افسوس! تا پایانِ جنگ دگربار به خانه باز نخواهد گشت.»

«ژوئیه یا اوت 1915: مادام! امیدوارم مرا بیش‌ازحد بی‌ملاحظه ندانید. چند روز اخیر سروصدا زیاد بود و از آنجا که حالم چندان خوش نیست به سروصدا حساس‌تر شده‌ام. باخبر شده‌ام دکتر پس‌فردا پاریس را ترک خواهد کرد، از این‌رو گمان می‌کنم فردا به میخ‌کوبیِ جعبه‌ها خواهد پرداخت. اگر امکان دارد جعبه‌ها را امروز غروب میخ‌کوبی کنید در غیراین صورت فردا تا ساعت چهار یا پنج بعدازظهر از میخ‌کوبی جعبه‌ها خودداری کنید. (اگر حمله‌ی آسمم زودتر فروکش کرد بی‌درنگ به شما اطلاع خواهم داد.) اگر ضروری‌ست که صبح جعبه‌ها را میخ‌کوبی کنید لطفاً این کار را در آن بخشی از آپارتمان‌تان که بالای آشپزخانه‌ی من است انجام دهید نه آن بخش که بالای اتاق خوابم قرار دارد. از نظر من بالای اتاق خواب شامل بالای اتاق‌های مجاور نیز می‌شود حتی در طبقه‌ی چهارم وقتی ضربه زده می‌شود در قسمت‌هایی از خانه که صدا اندکی کاهش می‌یابد نیز صدایی قابل ملاحظه و ناپیوسته به گوش می‌رسد. باید اقرار کنم صحبت کردن با شما در خصوص چنین چیزهایی بسیار آزاردهنده است و شرمساری‌ام از این بابت بیش از آنی‌ست که بتوانم بر زبان بیاورم. دلیل این‌که امروز چنین درخواستی دارم این است که امسال به هیچ عنوان چنین خواسته‌یی نداشته‌ام و دیگر این‌که بخشنامه‌های وزیر جنگ یکی پس از دیگری به‌سرعت و با تناقض صادر می‌شوند و به‌نظر می‌رسد وضعیت سربازی من که پیش از این سه‌بار بررسی شده بود بار دیگر مورد بررسی قرار گرفته است.»

کتاب نامه‌های پروست به همسایه‌اش، رمانی جذاب، خنده‌دار و تکان‌دهنده است. این کتاب کم‌حجم شامل بیست‌وشش نامه‌ی مارسل پروست به خانم همسایه و همسرش است که موضوع آن حول محور یکی از دغدغه‌های نویسندگان است، سکوت. آپارتمانی که پروست در بلوار هاوسمن پاریس در آن زندگی می‌کرد زیر مطب یک دندانپزشک آمریکایی واقع شده بود، و پروست از سروصدای دستگاه‌های دندانپزشکی وی در عذاب بود. تعمیرات در این خانه و خیابان و خانه‌های اطراف نیز روزگار را بر این نویسندهٔ حساس سخت کرده بود. عاقبت پروستِ بیزار از سروصدا، به نامه‌نگاری با همسر دندانپزشک روی می‌آورد بلکه کمی از سروصدای آن‌ها را با خواهش و تمنا بکاهد. پروست به هر لطایف‌الحیلی همسایگان را به سکوت دعوت می‌کند. این رفتار وسواس‌گون به آنجا کشیده می‌شود که هنگام حضور در هتل گران‌قیمتی نیز پنج اتاق اجاره می‌کند، یکی برای خودش و چهارتای دیگر برای آنکه از سکوتش محافظت کند. فراموش نکنیم یکی از دغدغه‌های همیشگی اندیشه‌ورزان همین سکوت بوده است، چنانچه شوپنهاور بیست سال به زنی غرامت می‌داد، پادافره حمله‌ای که به او کرد، چون آن زن جلوی درِ خانه‌ی شوپنهاور حرف می‌زد. البته پروست با سلاح کلمات به این جنگ می‌رفت. بنابراین نامه‌ها گاهی رنگ التماس و خواهش دارد و گاهی از نیش طعن و کنایه سرشار است. 

بخش دوم کتاب، دربردارنده‌ٔ توضیح‌های لیدیا دیویس است درباره‌ٔ سبک نوشتاری و اصرار پروست در استفاده نکردن از نظام سجاوندی چون ویرگول... و به‌کارگیری جمله‌های طولانی تودرتویی که همه‌ٔ خوانندگان رمان چند مجلدی در جستجوی زمان ازدست‌رفته با آن آشنا هستند. با خواندن پیشگفتار «ژان ایوتادیه» وتوضیحات « لیدیا دیوس» مترجم انگلیسی اطلاعاتی راجع به خانم ویلیامز، همسرش، سلایق ادبی، علاقه‌اش به موسیقی و همچنین خصوصیات فردی، بیماری، حساسیت به آلودگی صوتی وشیوه نگارش پروست را به دست می‌آوریم. اگر از خوانندگانی هم باشیم که پیش از این « درجستجوی زمان از دست رفته»  رمان طولانی و سترگ مارسل پروست را خوانده باشیم. تنهایی، بیماری، گوشه گیری ( که بخشی از آن شاید ناشی از همان بیماری باشد)، پیچیدگی ذهنی، ژرف‌کاوی، نازک بینی، استفاده آگاهانه ازقواعد نحوی، نثرفاخر، جهان‌بینی اجتماعی، تازگی بیان، جملات، سطر‌ها وپاراگراف‌های طولانی مارسل پروست را به یاد داشته باشیم؛ همین طور نگاهش به زن را؛ زنی که باید زن- مادر باشد؛ ازدل کلمات مفاخره‌آمیز پروست به خانم ویلیامز می توانیم به دلبستگی وحس عاطفی ایجاد شده بین او وخانم ویلیامز پی ببریم.

مارسل پروست در این نامه‌ها و مکاتبات نبوغ زیادی نشان داده و در واقع با خواندن این نامه‌ها با طرز فکر پروست، رنج‌هایش و دغدغه‌های فکری‌اش آشنا می‌شوید. بنابراین اگر از خواندن این کتاب لذت بردید به شما پیشنهاد می‌کنیم کتاب‌های زیر را نیز مطالعه نمایید.

- نامه‌های تولستوی مجموعه‌ای از نامه‌های تولستوی نویسندۀ معروف به خانواده‌اش، دوستان و دیگران است که در این نامه‌ها احساسات، ایده‌ها و دیدگاه‌اش را با آن‌ها به اشتراک گذاشته است. آنچه در این نامه‌ها به چشم می‌آید این است که تولستوی رویدادهای سیاسی آن زمان را در نامه‌هایش بروز نداده و برای همین منتقدان این نامه‌ها را دورۀ بحران یا انقلاب فکری تولستوی می‌دانند.

- نامه‌های ون گوگ، مجموعه‌ای نامه از این نقاش مشهور هلندی است که حدود 830 تا از این نامه‌ها را خودش ارسال کرده و باقی نامه‌های دریافتی از دیگران است. ون گوگ ارتباط بسیار خوبی با برادر کوچک‌ترش تئو داشت و بیش از 650 مورد از این نامه‌ها خطاب به برادرش است. این مجموعه همچنین شامل نامه‌هایی می‌شود که ون گوگ به خواهرش ویل و سایر بستگان می‌فرستاد. این نامه‌ها را می‌توان به نوعی زندگینامۀ این هنرمند تلقی کرد.

- با عشق کورت، نامه‌های عاشقانۀ عمیق شخصی کورت ونه‌گات نویسندۀ آمریکایی به همسر اولش جین است. دختر ونه‌گات این نامه‌ها را گردآوری و ویرایش کرده است و مضمون این نامه‌ها اجتماعی و ادبی است. این نامه‌ها در واقع بازتابی از شخصیت واقعی ونه‌گات است و نشان می‌دهند که این نویسنده از همان دوران جوانی با فوت‌وفن نویسندگی کاملاً آشنا بوده است.

آثار مارسل پروست:

·         در باب خواندن

·         بی‌احساس

·         بخت خواندن

·         حسادت

·         ضدِ سِنت بوو، خاطره‌های بامداد

·         روزهای مطالعه

·         خوشی‌ها و روزها