رساله در باب آیکونولوژی (کتاب آرایی ایرانی)

انتشارات کتاب آرايي ايراني منتشر کرد:
آیکونولوژی یکی از رویکردهای نظری بسیار مهم در حیطه‌ی هنر است که خصوصاً در قرن بیستم بسیار به کار گرفته شد، و هنوز هم در رواج است. این رویکرد در زمره‌ی روش‌های تحقیق کیفی قرار می‌گیرد که در چند دهه‌ی اخیر به واقع گوی سبقت را از روش‌های تحقیق کمی که در چند سده‌ی گذشته در استیلای کامل بودند، ربوده ‌است. آیکونولوژی هم به عنوان رویکرد هم به عنوان روش اساساً در پی تبیین آثار هنری خصوصاً آثار هنری بصری به شکلی است که مخاطب عام و خاص به فهم کُنهِ این آثار نایل آمده و از این راه به بر قراری رابطه‌ با اثر هم توانا گردد. این مهم در سه مرحله که با مسامحت فعلاً می‌توان توصیف متنی و تحلیل بینامتنی و تأویل گفتمانی خواندشان، طبقه طبقه از اثر هنری لایه‌برداری کرده و به سمت جان آن سوق می‌گیرد. مرحله‌ی نخست از طریق مطالعه‌ی موتیف‌ها و فرم‌ها و حتی رنگ‌های اثر تلاش می‌کند تا معانی “اولیه” و “طبیعی” مستتر در اثر را آشکار کرده و از این راه موضوع‌های واقعی بازنمایی شده در اثر را از موضوع‌های واقعی یا غیرواقعی فرانمایی شده تمییز دهد. مرحله‌ی دوم از طریق شناسایی قواعد و قوانین قراردادی حاکم بر اثر و مضامین پس پشت آن‌ها سعی میکند تا به تبیین معانی “ثانوی” و “قراردادی” مستتر در اثر بپردازد و مرحله‌ی سوم از طریق پرداختن به ارزش‌های نمادین اثر در پی تعین بخشیدن به معانی “ذاتی” و “محتوایی” مستتر در اثر است.
فروشگاه اینترنتی 30بوک