فنشن

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:
شنگ کیو آن: هر خانواده فقط میتونست چند دنگ از یه خونه رو داشته باشه؛ هر دنگ شش تا نه فوت که از خشت و کاهگل درست شده. توانایی هر نفر اندازه‌ی یه لحاف یه ژاکت بافتنی چندتا شلوار و کفش‌های کتون و یک کاسه است. من شنگ کیو آن هستم یه هکتار زمین دارم.
تین مینگ: زمین لانگ بو خوب بار نمیده. بدون کود کشاورزی هیچی رشد نمیکنه کود اصلی کود انسانه؛ زیر ساخت اقتصاد کل کشور. من تین مینگ هستم نصف هکتار زمین دارم.
ها سوئه شن: زنان کشاورز چینی ازدواج هاشون توسط والدینشون چیده میشد؛ اغلب به عنوان بچه به خان‌ها فروخته میشدن زن وقتی مادر شوهر میشد تازه می‌تونست تو خونه که کمی قدرت‌نمایی داشته باشه. بقیه‌ی زنای مسن‌تر پاهاشون رو موقعی که جوون بودن بسته بودن و تنها می‌تونستن مسافت‌های کوتاهی رو طی کنن. من ها سوئه شن گدا هستم. زمین هم
ندارم.
فالیانگ:
در لانگ بو زمین دارها و کشاورزان ثروتمند هر کدومشون دو زمین یا بیشتر داشتن؛ کشاورزای متوسط یک زمین داشتن، فقرا نصف زمین. کارگرای مستخدم که هیچی؛ آس و پاس! من فالیانگ هستم، یه کارگر مستخدم.
شن شینگ هو:
تا الان بزرگترین ساختمون در لانگ‌بو ساختمان کلیسای کاتولیکه. بنای گوتیکی که در سال 1916 توسط کاتولیک‌های بلژیکی ساخته شد. مثل یه جور بانک و یتیم‌خونه میمونه. خیلی از فقرای روستا زن‌هاشون رو از یتیم خونه خریدند، چون ارزونتر بودن. من شن شینگ هو هستم، یک خان، 23 هکتار دارم.
فروگاه اینترنتی 30بوک