فرندز (دوستان‌ و ‌‌عاشقان)

کتاب فرندز (دوستان و عاشقان) از سایت گودریدز امتیاز 3.7 از 5 را دریافت کرده است.

کتاب فرندز (دوستان و عاشقان) از سایت آمازون امتیاز 4.4 از 5 را دریافت کرده است.

فرندز عنوان یک سریال کمدی (سیتکام) آمریکایی است که از 22 سپتامبر سال 1994 تا 6 می سال 2004 از شبکۀ اِن‌بی‌سی پخش می‌شد و در نهایت با ده فصل به پایان خود رسید. جنیفر آنیستون، کورتنی کاکس، لیزا کودرو، مت له بلانک، متیو پری و دیوید شویمر در این سریال به ایفای نقش پرداختند. سریال فرندز داستان گروهی از دوستان 20 تا 30 ساله بود که در منهتن زندگی می‌کردند. پس از به‌اتمام رسیدن سریال مشخص شد که متیو پری که نقش «چَندلر بینگ» را در سریال برعهده داشت مدت‌ها با اعتیاد و پس از آن بیماری‌ای سخت دست‌وپنجه نرم می‌کرده است. او در کتاب فرندز (دوستان و عاشقان) از بازی در سریال فرندز، شهرت، دیگر بازیگران سریال و اعتیادش می‌گوید و فاش کرد که به دلیل مشکلات اعتیادش، سه سال از زمان بازی در سریال فرندز بین فصل سوم و ششم را به‌درستی به‌خاطر نمی‌آورَد. او تنها در طول فصل نهم سریال مخدر مصرف نمی‌کرده و برای همان فصل هم نامزد دریافت جایزۀ بهترین بازیگر مرد شده بود.

«ستارۀ محبوب سریال فرندز ما را به درون خاطراتش از صحنه‌های این سیتکام می‌برد و از دست‌وپنجه نرم کردن با اعتیادش می‌گوید.» -نیویورک تایمز

«کتاب فرندز (دوستان و عاشقان) یک خاطرۀ دلخراش اما زیبا است.» -مجلۀ پیپل

«کتاب فرندز (دوستان و عاشقان) یک کتاب دردناک اما خواندنی از خاطرات دوران تزلزل متیو پری است که نوشتن آن واقعاً شجاعت می‌خواهد. او با ما از اعتیاد، بیماری و تنهایی فلج‌کننده‌اش می‌گوید. متیو به نوعی در طول زندگی‌اش توانست درد خود را برای دیگران به کمدی‌ای شاد تبدیل کند اما او می‌گوید که این کار برایش چه هزینه‌ای داشته است. متیو برایمان از جهنم خود می‌گوید و در نهایت این کتاب سرشار از امید به آینده می‌شود. اگر می‌خواهید متیو پری را به‌درستی بشناسید، به شایعه‌ها گوش ندهید و این کتاب را بخوانید.» -مارتا کافمن، یکی از خالقان سریال کمدی فرندز

متیو پری در این کتاب صادقانه از رنج‌هایش، خوشی‌هایش و سخت‌ترین دوران زندگی‌اش گفته است. اگر به زندگینامۀ بازیگران علاقه دارید یا از طرفدارن سریال فرندز بوده‌اید، عاشق این کتاب می‌شوید.

«دارم این کتاب را در خانه‌ای اجاره‌ای با چشم‌اندازی از اقیانوس آرام می‌نویسم. (خانه‌ی اصلی‌ام انتهای همین خیابان دارد بازسازی می‌شود... می‌گویند شش ماه طول خواهد کشید؛ برای همین خودم تخمین زدم نزدیکی‌های یک سال طول بکشد.) یک جفت بازِ دم‌سرخ، زیر پای من در ژرف‌دره‌ای که پالیسیدز را به آب متصل می‌کند، در حال پرواز‌کردن‌اند. روز بهاری زیبایی در لس‌آنجلس است. امروز صبح مشغول آویزان‌کردن تابلوهای نقاشی به اتاقم بودم (یا بهتر است بگویم داده بودم کسی آویزانشان کند... من خیلی آدم اهل فنی نیستم). همین چند سال اخیر واقعاً به هنر علاقه‌مند شده‌ام و اگر به اندازه‌ی کافی دقیق نگاه کنید، یکی دو اثر از بنکسی خواهید یافت. همچنین دارم روی نسخه‌ی پیش‌نویس دوم فیلم‌نامه‌ای کار می‌کنم. در لیوانم نوشابه‌ی رژیمی خنک و در جیبم بسته‌ی کامل سیگار مارلبورو است. گاهی اوقات، همین چیزها بس است، گاهی اوقات. مدام برمی‌گردم به این حقیقت اجتناب‌ناپذیر: من زنده هستم. با توجه به اتفاقاتی که افتاد، این سه واژه معجزه‌وارترین واژه‌هایی است که می‌توانید تصور کنید.»

«بیشتر اوقات، این افکار دردناک دائمی همراهم است: من کافی نیستم، مهم نیستم، زیادی محتاج محبتم. این افکار ناراحتم می‌کنند. به عشق نیاز دارم؛ اما به آن اعتماد ندارم. اگر نقشم را رها کنم، چندلرِ درونم را بی‌خیال شوم، و خودِ واقعی‌ام را نشانتان دهم، ممکن است من را ببینید؛ اما بدتر از آن، ممکن است من را ببینید و بگذارید بروید و من نمی‌توانم این را تحمل کنم. من را می‌کُشد. دیگر نمی‌توانم. من را تبدیل می‌کند به‌ذره‌ای غبار و محوم می‌کند. برای همین، من قبل از شما می‌گذارم و می‌روم. در ذهنم مشکلی از شما می‌سازم و بعد باورش می‌کنم. بعد می‌گذارم و می‌روم. اما نمی‌شود که همه‌شان ایراد و مشکلی داشته باشند، متسو. اینجا مخرج مشترک کدام است؟ حالا هم این زخم‌ها را روی شکمم دارم. این روابط عاشقانه‌ی شکست‌خورده را در گذشته‌ام دارم، ترک‌کردن ریچل. (نه، نه اون ریچل، ریچل واقعی، دوست‌دختر رؤیایی سابقم، ریچل). این افکار، وقتی ساعت چهار صبح، در آپارتمانم با چشم‌انداز پالیسیدز اقیانوس آرام که بیدار در تخت دراز کشیده‌ام، به سراغم می‌آیند. پنجاه‌ودوسالم است. دیگر آن‌قدرها بامزه نیست.»

«همیشه احساس رهاشدگی کرده‌ام. آن‌قدر زیاد که همیشه وقتی هواپیمایی از بالای خانه‌مان در اتاوا رد می‌شد، از مادربزرگم می‌پرسیدم: «مادرم توی اون هواپیمائه؟» چون همیشه نگران بودم که نکند درست مثل پدرم، ناپدید شود (که هرگز نشد). مادرم زیباست؛ ستارۀ هر اتاقی بود که واردش می‌شد و قطعاً دلیل بامزه بودنم اوست. مدام داشتم پدرم را از دست می‌دادم؛ مدام من را دم مرز پیاده می‌کردند. غرش رودخانۀ نیاگارا تا ابد در گوشم بود و حتی یک دوز فنوباربیتول هم نمی‌توانست خفه‌اش کند. مادربزرگم نازم می‌کرد، برایم بطری نوشابۀ رژیمی باز می‌کرد، آن طعم محو رازیانه و اندکی شیرین‌بیان جوانه‌های چشایی‌ام را با فقدان پر می‌کرد. پدر واقعی‌ام هم هر یکشنبه زنگ می‌زد که این خوب بود. بعد از اتمام دوره‌اش با سرندیپیتی سینگرز، مهارت‌های اجرایش را تبدیل به بازیگری کرد، ابتدا در نیویورک، سپس در هالیوود. گرچه او از آن آدم‌هایی بود که به آن‌ها معمولاً می‌گفتند «مرد سفر»، داشت تقریباً پیوسته کار می‌کرد و در نهایت چهرۀ تبلیغاتی برند اولد اسپایس شد. چهره‌اش را بیشتر از اینکه در واقعیت ببینم، اغلب در تلویزیون یا مجله می‌دیدم.»

«سلام، نام من متیو است ولی ممکن است مرا با نام دیگری بشناسید. دوستانم به من می‌گویند متی و من باید مرده باشم.» و با این دیالوگ داستان جذاب بازیگر تحسین شدۀ سریال فرندز آغاز می‌شود و او ما را به زندگی‌اش می‌کشاند. متیو پری خاطرات خودش را با تجربۀ هولناکی شروع می‌کند؛ لحظه‌ای که در 49 سالگی تا دم مرگ رفت و برگشت چون در اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر دستگاه گوارش و معده‌اش سوراخ شده بود و دو هفته در کما بود و پنج ماه در بیمارستان بستری شد. او از دوران کودکی خود شروع می‌کند تا به شهرت و اعتیاد و دوران بهبودی‌اش می‌رسد. متیو پری در این کتاب از خانوادۀ متلاشی‌اش می‌گوید که در نهایت او را به حال خود رها کردند. او از میل رسیدن به شهرت و خلأ درونش می‌گوید که حتی رسیدن به بزرگ‌ترین رؤیاهایش نیز نتوانست آن را پُر کند. او با جزئيات فراوان از به شهرت رسیدن سریال فرندز می‌گوید و داستان آشنایی با دیگر بازیگران سریال و سایر ستاره‌هایی که در طول راه با آن‌ها ملاقات کرده را تعریف می‌کند. متیو پری با لحنی صمیمی و با آگاهی تمام، نبرد مادام‌العمر خود با اعتیاد را در کتاب فرندز به تصویر کشیده است. تنها متیو پری است که می‌تواند داستان‌ زندگی‌اش و رنج‌هایش را چنین خارق‌العاده، از صمیم قلب و با چاشنی طنز تعریف کند.

چرا یک جوان 24 سالۀ افسرده که ناگهان شانس به او روی آورده و توانسته در بهترین سیتکام قرن بازی کند و دستمزدی 22 هزار دلاری داشته باشد درگیر اعتیاد می‌شود؟ متیو پری در سال 1997 دچار سانحه شد و با یک جت اسکی تصادف کرد و به وایکودین معتاد شد و مجبور شد اواخر همان سال به یک برنامۀ بازپروری 28 روزه بپیوندد. وزن او در این مدت دائم کم و زیاد می‌شد و دوباره در فوریه سال 2001 به دلیل اعتیاد به دارو و الکل در مرکز توانبخشی بستری شد. پس از آن‌که از مرکز توانبخشی خارج شد دوباره به سراغ بازیگری رفت و موقع فیلمبرداری فیلم جدیدش در تگزاس به دلیل درد شدید معده در بیمارستان بستری شد. خیلی سال پیش از این، متیوی پنج ساله که بین والدین جدا‌شده‌اش گیر افتاده بود، مجبور بود دائماً از مونترال به لس آنجلس برود. او در چهارده سالگی ستارۀ تنیسِ کانادا بود و در بیست‌وچهار سالگی توانست نقشی در سریال فرندز به دست بیاورد. او در کتاب خاطراتش می‌گوید که دیگر نمی‌خواهد به‌سمت اعتیاد برود، او دلش می‌خواهد خانواده‌ای داشته باشد و فیلنامه‌ بنویسد. او مدت‌ها زیر ذره‌بین خبرنگارها بود و همه می‌خواستند بدانند حالش چطور است. او سال‌ها با بیماری و اعتیاد سروکله می‌زد و سعی داشت آن را مخفی نگه دارد. در کتاب فرندز برای اولین بار از زبان میتو پری می‌خوانید که زندگی کردن با اعتیاد و زنده‌ماندن بعد از آن چگونه است.

 

• پیشگفتار
• دیباچه
• فصل اول: چشم‌انداز
• میان‌پرده: نیویورک
• فصل دوم: نسل سوختۀ بعدی
• میان‌پرده: مت‌من
• فصل سوم: کوله‌بار عاطفی
• میان‌پرده: مُرده
• فصل چهارم: انگار قبلاً هم اینجا بودم
• میان‌پرده: بزرگ‌نمایی
• فصل پنجم: بدون دیوار چهارم
• پیش‌پرده: حفره‌ها
• فصل ششم: بروس ویلیس
• میان‌پرده: قمردرعقرب
• فصل هفتم: مزایای دوستان
• میان‌پرده: جیب‌ها
• فصل هشتم: سیروسلوک
• میان‌پرده: اردوگاه تروما
• فصل نهم: نفر سوم مزاحم نیست، نفر سوم همه‌چیز را نابود می‌کند
• میان‌پرده: خشونت در هالیوود
• فصل دهم: آن چیز وحشتناک بزرگ
• میان‌پرده: بخش استعمال دخانیات
• فصل یازدهم: بتمن
• سپاسگزاری
• تصاویر 
• یادداشت‌ها

کتاب فرندز (دوستان و عاشقان) بی‌اغراق یکی از افشاگرترین کتاب‌هایی است که یک بازیگر تا امروز دربارۀ خودش نوشته است. مردی که ساعت‌ها میلیون‌ها نفر را غرق خنده کرده بود، در این کتاب می‌گوید که خود آن روزها گرفتار اعتیاد بوده است. او این کتاب را با هدف هشدار دادن به دیگران دربارۀ اعتیاد و عواقب آن نوشت و از دلخراش‌ترین تجربیات و دردهایش پرده برداشته است. بنابراین اگر از خواندن این زندگینامه لذت بردید و دوست دارید زندگینامۀ بازیگران دیگر را نیز مطالعه کنید، به شما پیشنهاد می‌کنیم کتاب‌های زیر را نیز بخوانید.

- الویس پریسلی (زندگی در تنهایی) اثر ری کانلی است. الویس پریسلی یکی از چهره‌های شاخص موسیقی آمریکا است و به «سلطان راک اند رول» مشهور است. شاید تصورش سخت باشد پسری که در درس موسیقی دبیرستانش مردود شد روزی به سلطان موسیقی و بت جوانان کشورش بدل شود. اگر برایتان جالب است که در مورد داستان زندگی الویس و موفقیت‌ها و شکست‌هایش بیشتر بدانید می‌توانید این کتاب را بخوانید. 

- چراغ سبزها اثر متیو مک کانهی بازیگر مشهور آمریکایی و برندۀ جایزۀ اسکار است. این زندگینامه مملو از داستان‌های جالب و جملات حکیمانه و درس‌هایی از زندگی سخت و پر از چالش متو مک کانهی است که در سال 2002 به عنوان یکی از بهترین زندگینامه‌های سال آمازون، گاردین و نیورک تایمز انتخاب شد.

- آدری هپبورن یک روح زیبا (زندگی مادرم) را پسر بزرگ این ستارۀ بی‌بدیل عصر طلایی هالیوود نوشته است. شان هپبورن فرر در این کتاب داستان زندگی آدری هپبورن، ستارۀ سرشناس سینمای آمریکا را روایت کرده که به‌رغم اصرار دوستان و همکارانش هیچ‌گاه زندگینامه‌اش را ننوشت. اما پسرش، در این کتاب از زندگی تأثیرگذار و روحیات ویژۀ مادری صحبت کرده است که در نهایت سرطان جانش را گرفت.

- خاطرات باب دیلن، زندگینامۀ باب دیلن، برجسته‌ترین و تأثیرگذارترین ترانه‌سرا و خوانندۀ نیم قرن اخیر آمریکا است. شعر و ترانه‌های او تبدیل به بخش جدانشدنی تاریخ و فرهنگ آمریکا شده‌اند و به او القابی چون «صدای نسل‌ها» داده‌اند. باب دیلن به دلیل دستاوردها و تاثیر مهمش در شعر و ادبیات آمریکا، در سال 2016 برندۀ جایزۀ نوبل شد.

- شور زندگی اثر ایروینگ استون نویسندۀ آمریکایی است که عمدتاً برای نوشتن زندگی‌نامه‌های هنرمندان، سیاستمداران و روشنفکران مشهور جهان به شهرت رسید. شور زندگی داستان پرماجرای زندگی ونسان ون‌گوگ نقاش و هنرمند مشهور جهان است. این مجموعه عمدتاً بر اساس نامه‌های بین ون‌گوگ و برادر کوچک‌ترش تئو که فروشندۀ آثار هنری بود نوشته شده است.