درس های آخرین موج خصوصی سازی

انتشارات آماره منتشر کرد:
در دهه دوم هزاره سوم میلادی، خصوصی‌سازی مثل سال‌های پیش و پس از سال ۱۹۹۰ شاه‌کلید مسائل اقتصادهای در حال توسعه قلمداد نمی‌شود و همه روزه پیرامونش مدح و ثنا منتشر نمی‌شود، هر روز نیز علیه اجرای آن تجمعات اعتراض‌آمیز برپا نمی‌گردد، تجربیات کامیاب و ناکام و نقدهای متفاوت از آن به گوش همگان رسیده است، حتی تعداد کتب و مقالات پیرامون خصوصی‌سازی نیز بسیار کمتر از دو دهه قبل است؛ اما این‌ها به معنای از دست رفتن جایگاه خصوصی‌سازی نیست، به معنای تثبیت مطلق جایگاه خصوصی‌سازی و عدم نیاز به شناخت نقاط ضعف آن نیز نیست.

شواهدی مثل اعلام دولت ایران برای مرحله بزرگ دیگری از خصوصی‌سازی‌ها در سال ۱۳۹۸ حاکی از آن است که این موضوع همچنان بحث زنده برخی اقتصادهاست (حتی اگر بهانه آن کاهش درآمد دولت در میانه تحریم باشد). شواهد دیگری نیز برای زنده بودن مسأله وجود دارد مانند اعتراضات کارگران بنگاه‌های واگذار شده به عدم پرداخت دستمزدهای‌شان و از دست رفتن اعتبار شرکت یا انتشار اخبار فسادهای مالی که در مسیر واگذاری فلان بنگاه‌ها رخ داده است؛ در چنین شرایطی جا دارد بپرسیم خصوصی‌سازی با چه مقدمات، کیفیت و ضوابطی مطلوب است؟ به لحاظ نظری اجماع پساواشنگتنی که سیاست بهبود محیط کسب وکار و بزرگ شدن طبیعی بخش خصوصی را جایگزین ایده دولت کوچک و خصوصی‌سازی می‌شمرد، محصول تجربیات آزموده شده در نیمه نخست عمر چهل‌ساله خصوصی‌سازی بود. واقعیات آشکارشده نشان داد خصوصی‌سازی هرچند سیاست اساساً غلطی نیست اما نمی‌تواند در نسخه پیشقراول اصلاحات برای اقتصادهای در حال توسعه جا داشته باشد: تا بسیاری مقدمات طی نشود، نوبت به خصوصی‌سازی (آن هم با شروط نهادی و اجرایی خاص) نخواهد رسید و خوردن میوه نارس یا میوه رسیده برای جهاز هاضمه نابالغ، بیشتر به سوء هاضمه و عدم تعادل‌های اقتصادی- سیاسی می‌انجامد.

این کتاب با این فرض که سومین و آخرین موج بزرگ خصوصی‌سازی در نخستین دهه از هزاره سوم به وقوع پیوسته است و دیگر مقیاس‌های خصوصی‌سازی در سطح جهانی به تراز دهه‌های قبل نخواهد رسید، کوشش دارد پاسخی برای آنچه از عوامل مؤثر بر کامیابی خصوصی‌سازی آموخته‌ایم فراهم نماید. به این منظور پس از مروری بر دو موج نخست خصوصی‌سازی که پیرامون آن کتب و مقالات متعددی وجود دارد، آخرین موج را با تمرکز بر الگوی خصوصی‌سازی در چین به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه با تکیه بر مطالعات نظری و تجربی بسیار گسترده، عناصر تعیین‌کننده بر موفقیت خصوصی‌سازی در کشورها را احصاء نموده است. فصل پایانی کتاب دربردارنده دسته‌بندی جدیدی از سلسله مراتب مؤثر بر کامیابی خصوصی‌سازی است که امید می‌رود در سیاست‌گذاری خصوصی‌سازی در ایران نیز مفید واقع شود.
فروشگاه اینترنتی 30بوک