هیوم، نیچه و ریشه‌های غیر عقلانی امر سیاسی

انتشارات قصیده سرا منتشر کرد:
این پژوهش به مباحثی در خصوص طبیعت انسان و ارتباط آن با اندیشه ی سیاسی نیچه میپردازد از نظر مکنت بهترین شیوهی فهم اندیشه ی نیچه این است که او را - علی رغم تفاوتهای بنیادین در بسیاری از ابعاد فلسفی - از منظر اندیشمندی «هیومی» بنگریم. از این رو هیوم و نیچه را باید فیلسوف های طبیعت گرایی دانست که برآنند تا ریشه های مادی و غریزی طبیعت انسان را آشکار ،کنند و چنان چه نیچه میگوید انسان را به طبعیت اش بازگردانند ،بنابراین در نظر هر دو فیلسوف انسان موجودی است که بنیادی ترین لایه های روانی و رفتاری اش را برهم کنش دریافته های حسی انفعلات احساسات و در کل غرایز تشکیل می دهند این فهم از طبیعت انسان در کنار دیدگاه کلی نیچه نسبت به سرشت تراژیک هستی او را بسوی فلسفه سیاسی خاصی سوق میدهد که هدفش ایجاد نوعی نظم سیاسی آریستوکراتیک در جهت خلق ارزش های نوینی است که بستر ظهور انسان های بزرگ فرا - انسان را فراهم میکند.
فروشگاه اینترنتی 30بوک