تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات برسم منتشر کرد:
اگر چه دین اشو زرتشت از اعصاری بس دور، از نسلی به نسلی منتقل شده است و از مسیر همه گونه تغییر در زمان، به روزگار ما رسیده است و هنوز دارای پیروانی در ایران و هند است، با این همه کتاب‌هایی که در بر گیرنده‌ی سنت‌های دو روایات باشند تا آنجاکه ما می‌دانیم البته در شماره اندک‌اند و از گستره‌ی بحثی کمی برخوردارند. این نوشتارگان در دو زبان تألیف شده‌اند. یکی که اکنون مألوف هستیم که به آن نام زند بدهیم اگر چه با بی‌دقتی و به یک دوره‌ی بس کهن متعلق است و شامل قدیمی‌ترین متون است؛ دیگری که عموماً پهلوی خوانده می‌شود از خاستگاهی جدیدتر است، و در ترجمه‌ی همین متون کهن» و در تألیف برخی دیگر آثار غیر کهن استفاده شده است.
در این مجلد سر آن داشته‌ام تا همه‌ی متون کهن یا متون زند هنوز موجود را جمع آوری کنم و امید دارم که این آرزو پایه ریزی شود تا پی برده شود از کدام زمان این نوع متون به جای مانده است یا دست کم هر کاری که لازم است و از اهمیت برخوردار است بررسی شود. دست نویس‌هایی که در برگیرنده‌ی این متون‌اند و من از آن‌ها استفاده کرده‌ام، قبل از همه و عمدتاً گردآمدی - مجموعه‌ای بی‌نظیراند که اکنون موجود در کتابخانه دانشگاهی، کپنهاگاند، و اراسموس راسک آن هم در یک سفر علمی - تحقیقی در بمبئی در سال ۱۸۲۰ موفق به دست یابی به آن‌ها شدم این‌ها را من در الحاقیه بر کاتالوگ دست نوشته‌های هندی موجود در کتابخانه سلطنتی در کپنهاگ به اختصار گزارش کرده‌ام که مایلام به آن کاتالوگ در خصوص شکل برونی و وضع و حال آن متون ارجاع دهم. سوای چند دست نویس متعلق به خودم، همچنین مفتخر شده‌ام در منزل شخصی‌ام به راحتی بهره گیرم از آن دست نویس‌هایی که به دوستام دکتر جان ویلسون از بمبئی متعلق است. همچنین کمابیش در طی یک سفر کوتاه به خارج به همان منظور در بهار، ۱۸۵۰ مجموعه و دست نویس‌های منفردی را که در مؤسسه‌ی هند شرقی و در بریتیش - موزیوم نگهداری می‌شوند مورد بررسی قرار داده‌ام. در دو کتابخانه‌ی آکسفورد، در کتابخانه‌ی، سلطنتی پاریس و آن دست نویس‌هایی که متعلق‌اند به یوجین بورنوف که مرگ زودهنگام‌اش نیز دو سال پس از آن سفر تحقیقی یک فقدان ناشکیبیدنی برای شاخه‌ی ایرانی فیلولوژی (= فقه اللغة) شرقی بود.
فروشگاه اینترنتی 30بوک
نقد و بررسی تخصصی
اوستا کتابی نوشتهٔ لوودویگ وسترگارد خاورشناس دانمارکی است که در چهار مجلد بین سال‌های 1852 تا 1854 منتشر شد. این کتاب ترجمه‌ای است از متون دینی زرتشتیان که به زند اوستا نیز معروف است. زند اوستا کتاب مقدس دین زرتشتی است که یکی از قدیمی‌ترین ادیان جهان به حساب می‌آید و منشأ آن در ایران باستان بود.
این کتاب بینش دقیقی از باورها، اعمال و آیین‌های دین زرتشت ارائه می‌دهد و منبع مهمی برای محققان و علاقه‌مندان به تاریخ و فرهنگ ایران باستان به‌شمار می‌رود. این کتاب یکی از منابع ارزشمند تاریخی برای علاقه‌مندان به مطالعهٔ دین و فرهنگ‌های باستانی نیز به حساب می‌آید.
اوستا مجموعهٔ اولیهٔ متون دینی زرتشتی است که قدمت آن حداقل به اواخر دورهٔ ساسانی (حدود قرن ششم پس از میلاد) برمی‌گردد. این اثر به زبان اوستایی سروده شده است. متون اوستا به چند دستهٔ مختلف تقسیم می‌شوند که براساس گویش یا کاربرد مرتب شده‌اند. متن اصلی در گروه عبادت را «یَسنا» می‌نامند که نام خود را از مراسم یسنا، عبادت اولیهٔ دین زرتشتی گرفته است. مهم‌ترین بخش از متون یسنا، پنچ گاتا است که شامل هفده سروده منسوب به خود زرتشت می‌شود. این سروده‌ها به همراه پنج متن کوتاه دیگر اوستایی قدیم که بخشی از یسنا نیز هستند، به زبان اوستایی کهن نوشته شده‌اند. بقیهٔ متون یسنا نه‌تنها به زبان اوستایی جدیدتر نوشته شده‌اند بلکه از منطقهٔ جغرافیایی متفاوتی نیز هستند. کتاب اوستا اثر لوودویگ وسترگارد خاروشناسِ دانمارکی، اولین نسخهٔ چاپی بود که تمام نکات اوستاشناسی را در برمی‌گرفت. کتاب اوستا به دو بخش تقسیم شده است. بخش اول این کتاب شامل «یَسنا» می‌شود که متن اصلی دین زرتشتی است و بخش دوم شامل «وسپَرد» می‌شود که مجموعه‌ای از سرودها و نیایش‌ها است.
• کتاب چنین گفت زرتشت اثر فردریش نیچه فیلسوف برجستهٔ آلمانی است. در این اثر عمدۀ نیچه است که نظریات مهم «اَبَرانسان» و «بازگشت جاودانی» کامل‌ترین صورت و مثبت‌ترین معنی خود را پیدا می‌کند. نیچه چنین گفت زرتشت را یکی از مهم‌ترین آثار خود می‌دانست. بخش اول کتاب چنین گفت زرتشت شامل پیش‌گفتار و مجموعه‌ای از سخنرانی‌هایی است که زرتشت ایراد می‌کند. سخنرانی ها به گونه‌ای نوشته شده‌اند که به خطابه‌های پیامبران کتاب مقدس و همچنین ادبیات فلسفی کهن شباهت داشته باشند.
• کتاب وندیدادِ ساده اثر حمیدرضا دالوند و کتایون مزداپور و مجموعه‌ای از یسنا، ویسپرد و روندیداد است. سه كتاب يسنا، ويسپرد و ونديداد طی نظمی ويژه به‌منظور سرايش در مراسم يزشن تركيب شده‌اند و در يك كتاب واحـد و مسـتقل گردآمـده‌انـد. دست‌نویس پیش‌رو از جمله دست‌نوشته‌های درخور و شناخته شده در میان اوستاشناسان است که پس از سفری دراز و نزدیک به 300 سال دست به دست گشتن درمیان مجموعه‌داران و کتابخانه‌های بزرگ و کوچک جهان، سرانجام در میهن راستین خود ایران آرام گرفته و اینک در کتابخانه ملی ملک تهران نگهداری می‌شود.
نیلز لودوویگ وسترگارد خاروشناس دانمارکی بود که علاقهٔ خاصی به هندولوژی داشت. او در 1815 به دنیا آمد و در 1878 درگذشت. وسترگارد پسر یک نجار چیره‌دست، در سال 1833 شروع به مطالعهٔ زبان‌های نوردیک قدیمی و سانسکریت در دانشگاه کپنهاگ کرد. علاقهٔ او به این زبان‌ها را یکی از معلمینش در مدرسهٔ گرامر برانگیخت؛ زمانی که آثار راسموس کریستیان راسک زبان‌شناس و مروج برجستهٔ زبان‌شناسی تطبیقی را به او معرفی کرد. در آوریل 1838 او برای چند ماه به بن رفت تا زبان اوستایی و فارسی نو را نزد کریستین لاسن، یکی از پژوهشگران برجستهٔ آن زمان بیاموزد که به مطالعهٔ کتیبه‌های میخی فارسی باستان می‌پرداخت. او سپس به پاریس، لندن و آکسفورد رفت و پس از بازگشت به کپنهاگ، دست‌نوشته‌های سانسکریت را مطالعه و نسخه‌برداری کرد. کارش را پیش از سال 1841 شروع کرد و بیشتر بر زبان سانسکریت متمرکز بود چون هدف اصلی‌اش در دسترس قراردادن نوشته‌های بومی هندی، دستور زبان و لغت‌شناسی سانسکریت بود. اولین کتابش با نام «ریشه‌های زبان سانسکریت» در 1841 منتشر شد و فرهنگ لغت ریشه‌های کلامی قدیمی هند و آریایی براساس حروف پایانی و همچنین ارجاعات مفصل ادبی بود. این کتاب یکی از مهم‌ترین کتاب‌های او است و برای زبان سانسکریت اهمیت زیادی داشت.
وسترگارد بین سال‌های 1841 تا 1844 با حمایت مالی پادشاه دانمارک کریستین هشتم، سفری سه‌ساله به هند و ایران داشت و همین او را با جوامع زرتشتی هم در بمبئی و هم در ایران آشنا کرد. او در بمبئی به زبان‌های سنتی پارسی یعنی اوستایی و فارسی میانه (پهلوی) پرداخت. سپس در ژانویه 1843 برای دیدن کتیبه‌های معروف شاهان هخامنشی به خط میخی، راهی ایران شد. در ایران به یزد و کرمان، مراکز اصلی زرتشتیان ایرانی رفت و هشت نخسهٔ خطی زرتشتی خرید و از زیارتگاه‌ها و همچنین محل دفن زرتشتیان بازدید کرد. اما مهم‌ترین نتیجهٔ سفرش به ایران این بود که توانست در سه نوبت از متون میخی تخت جمشید کپی‌برداری کند. وسترگارد برای اولین‌بار از کتبیه‌های بزرگ آرامگاه داریوش اول در نقش رستم نیز کپی‌برداری کرد. این کار را در تابستان 1843 در زیر آفتاب سوزان به انجام رساند. این حقیقت که او اولین مسافری بود که با تحقیقات در این زمینه و زبان‌های اوستایی و سانسکریت آشنا بود، نسخه‌های او را بسیار معتبر ساخت. وسترگارد با انبوهی از نسخه‌های خطی متعدد و همچنین نسخه‌هایی از کتیبه‌های ایران و هند از مشرق زمین بازگشت و بلافاصله پس از بازگشت به تدریس در دانشگاه کپنهاگ پرداخت. او در سال 1845 استاد تمام و در سال 1850 استاد زبان فیلولوژی هندی و شرقی این دانشگاه شد.
نشر برسم
