تئودور آدورنو

انتشارات جغد منتشر کرد:
انگیزش برای دیالکتیک منفی آدورنو صرفاً مفهومی نیست اما سرچشمه ی فکری آن هم نیست. شناخت شناسی او در هر دو مورد «ماتریالیستی» است و آنگونه که خود-اش می گوید توسط رنج های انکارناپذیر انسان برانگیخته می شود- واقعیتی غیر عقلی در برابر «یافته ی عقلی» کانت. رنج مهر جسمانی جامعه و ابژه است بر آگاهی انسان: «لزوم اینکه به رنج اجازه ی حرف زدن داده شود، شرطی ست برای تمام حقیقت. زیرا رنج همان ابژکتیویته است که بر سوژه سنگینی می کند...»
همانطور که کانت، پس از نقد هیوم بر خردگرایی، متافیزیک را به پرسش گرفت باید پرسید که چگونه فلسفه هنوز ممکن است؟ به طور مشخص تر چگونه پس از فروپاشی تفکر هگلی، فلسفه همچنان امکان پذیر است؟ چگونه می توان برای مفهومی کردن امر غیر مفهومی تلاش دیالکتیکی داشت -که مارکس نیز آن را دنبال می کرد-چگونه می توان این فلسفه را ادامه داد؟
فروشگاه اینترنتی 30بوک