خوشیها و روزها

هواهای نفسانی آدمی را به هر سو می کشاند، اما چون سپری شد شما را چه می ماند عذاب وجدان و اضمحلال روان. شادمانه می رویم و غمین باز می آییم، و خوشی های شام اندوه بامداد است. این چنین کام دل اول خوش می آید اما عاقبت می آزرد و می کشد.