موسيقي شناسي يکي از گفتمان هاي بينارشته اي است که از يک سو به تاريخ موسيقي، انواع آن، مباني نظري و زندگي اجتماعي اش مربوط مي شود، و از سوي ديگر مباحث مهمي را در فلسفه، زيبايي شناسي، روش شناسي، علوم طبيعي و فيزيکي و به ويژه علوم انساني، در بردارد. هدف اين بينارشته کشف مباني، قاعده ها و شيوه هاي مختلف آفرينش و دريافت موسيقي است. در نتيجه، از صوت شناسي، تاريخ موسيقي، سازشناسي، فرم هاي موسيقايي، فنون آهنگ سازي و نوازندگي، نظريه، تحليل و نقادي موسيقي تا هنرهاي ديگر و بسياري از شاخه هاي علوم و فلسفه را شامل مي شود. اين کتاب، فرهنگ تحليلي مهم ترين مفاهيم موسيقي شناسي است. در هر مدخل آن کوشش شده تا با زباني ساده، پيچيده ترين مفاهيم (هم در گستره اي کلي و هم در حوزه ي خاص موسيقي) توضيح داده شوند، و براساس دو نظام ارجاعي، ارتباط مفاهيم با هم روشن شوند. اين فرهنگ به عنوان راهنماي نظري در فهم ساير گفتمان هاي بينارشته اي در گستره کلي هنري، براي دانشجويان و هنرآموزان رشته هاي غيرموسيقايي نيز مفيد است.
شاید بپسندید
از این نویسنده
