یک پایم در تهران است یکی در گذشته

انتشارات ایجاز منتشر کرد:
من حافظه ای دارم که رهایم نمی کند من عطر آن خانه را بزرگی حوض آب را تایرهای ماشین دایی عباس را که روی هم چیده شده بودند ته حیاط آن زیرزمین بزرگ و عجیب که هیچ وقت بی بی اجازه نداد درش را باز کنیم. من حتی طعم بستنی هایی را که اسفندیار - پسر دایی برایمان می خرید به یاد دارم من انگار در جستجوی زمان از دست رفته دارم پیر میشوم...
فروشگاه اینترنتی 30بوک